Tot den leeser.
AEngesen beminde Leser; dat het principaelste van den gemeenen Man zijn leeringhe ghelegen is twee dingen. Te weten int lesen ende int schrijven. Soo streckt die lesinge principalijc om eenige deuchdelicke boecken te lesen, waer na wy ons leven souden reguleren. In welcken die mensch gheleert ende onderwesen wort, hoe hy God den Heer boven al behoert te beminnen ende lief te hebben: die all gemeyn heylighe Kerck sal ghelooven ende onderdanich wesen, zijn Ouders sal hy in eeren houden. Een yegelyck sal gelijck en recht doen, ende barmerticheyt bewysen. Maer het schryven is principalyck gelegen in Brieven te maecken en te schryven, het welcke alle menschen in alle hanteringe can te pas comen, ryck, arm, edel en onedel, Burger oft Landtman. Want die brieven zyn profytelick inde Comenschap, nootsakellick int vermanen, troostelyck int lyden, int onbieden seker, int raden sterck, aengenaem den Ouders, leerlick den Iongers. Daerom behooren ionge
luyden hun van ioncx op te oeffenen int dicteren van brieven, waer mede zy veel dingen gelijck fullen leeren, sonder grooten arbeyt, als perfect lesen en schryven en dichten en wel leven. Endit is die oorsake waerom ic sommige Brieven gedicht hebbe als hier na volcht, die my dochten dat profytelick souden wesen voor die Iongers, Ouders en Meesters om hun daer na te reguleren, soo int dichten als int leven. Daerom machmen den Kinderen dese Brieven leeren lesen ende na schryven, ende ooc oversetten int Latyn oft Francoys, ende diergelycke materien laten van selfs Componeren.
Auteursrechtvrij