Kort begryp des levens ende der deughden vande weerdighe Joanna van Randenraedt

[p. 1]

Voor-reden
tot den
leser.

VEle ende seer aensienelijcke persoonen versoecken van my sonder op houden, dat ick tot Godts glorie, ende stichtinge der Gheloovighe, soude verkondighen t'geen my kennelijck is, aengaende het Godtvruchtigh ende wonder Leven van de Weerdighe Dienersse Godts Ioanna van Randenraedt: ick hebbe ten lesten my laeten ghesegghen, ende willen voldoen aen soo langh duerighe ende menighvuldighe begheerten. Of de persoonen, die soodaenigh Schrift van my verheysschen door bequaeme redenen aen-ghedreven worden; en of de weerderinghe, die dese Godtminnende ziele by alle menschen in haer Leven, ende noch veel meer naer haer sterven, bekomen heeft, vast ghevestight ende ghegrondt is; laet ick aen het oordeel van den goet-jonstighen Leser. Ick sal alleenelijck in dit Verhael met alle eenvoudigheydt ende rechtsinnigheyt voor stellen, 't ghene van my

[p. 2]

versocht wordt. Doch eer ick dit werck aenvatte, vinde ick noodigh den Leser te verwittighen van dry dinghen:

Ten eersten, dat mijne meyninghe is, in alles wat hier voor-gestelt wordt, myt'onderwerpen aen de stellinghe van onsen Alder-heylighsten Vader Vrbanus den VIII. uyt gegheven den 13. Meert 1625. daer naer noch voorder bevestight: niet willende dat eenige Heylicheyt aen den persoon van Ioanna toegheschreven worde, oft dat eenigh stuck van dit leven voor boven-natuerlijck, oft voor miraeckel ghehouden worde, sonder wettelijck onder-soeck van die het aen-gaet, en goet-keuringhe naer behoorte: alleenelijck voor stellende dit verhael, volghens het ghedooghen van den selven Paus van den 5. Iunij des jaers 1631. als voor geschiedenissen die door enckele menschelijcke kennisse aen-gedient wordẽ.

Ten tweeden, dat den gront steen op den welcken de beschrijvinge van dit Leven principaelijck ghebouwt is, de Schriften zijn, die Ioanna met haer eyghen handt gheschreven heeft. Want ghelijck voor desen meermaels de voorsichtighe Bestierders van uytmuntende sielen, naementlijck Maeghden en Vrouw-persoonen, aen de selve sorghvulde-

[p. 3]

lijck opgheleydt hebben, seer beduydelijck aen-te-teeckenen, ende schriftelijck over te gheven, dat dienstigh konde wesen tot klaerder kennisse en vaster bestieringhe van haeren gheest, ghelijck blijckelijck is in de Biecht-Vaders van de H. Moeder Theresia, de Salighe Angela de Fulgineo, de H. Birgitta, de H. Maria Magdalena de Pazzis, de Saelighe Baptista de Veranis, ende meer andere: alsoo is oock gheschiet met dese Ioanna. Want haere Biecht-Vaders van haere jonghe jaeren bemerckende, dat de Goddelijcke goetheydt jet uyt-nemender ende edelder uyt-vrocht in dese verheven ziele, als den ghemeynen loop der gratien mede-brenght: hebben by naer gheheel den tijdt van haer Leven, haer belast ende opgheleydt, alles wat dienen kost tot volle kennisse van haere inwendige ghesteltenisse, met omstanden van tijdt en manieren, beduydelijck te beschrijven. Waer in sy aen de Bestierders van haere Conscientie ghehoorsaem gheweest is; niet-tegen-staende den tegen-strijdt die sy hier in hadde: begheerigh zijnde, de besondere jonsten, die Godt mede-deelde aen haere siele, aen gheen menschen kenbaer te maecken. Dese schriften, die ick bekomen ende neerstelijck over-lesen hebbe, zijn my dien-

[p. 4]

stigh ende noodigh gheweest om te voldoen aen die persoonen, die dit Verhael soo ernstelijck van my versoecken: want ick by nae met de eyghen woorden van Ioanna uyt-gedruckt hebbe haer deucht-rijck ende wonderlyck Leven. Voeghende alleenelyck by dese Schriften myn eyghen onder-vindinghe, ende volkomen kennisse, van al wat sy de leste Iaeren haers Levens, gedaen, gheleden, en schier oock gepeyst heeft; ghemerckt dat sy aen my volle rekeninghe van alles gaf.

Ten derden, 't gheen ick hier verhael van Beschouwinghen, Openbaeringhen, en dierghelycke Ionsten, de welcke aen Ioanna, volghens haer eyghen belydenisse gheschiedt zyn, en verstaen iek niet, als of dese al temael door 't ghebruyck der sinnen gheschiedt waeren. Want ick wete wel, dat gelijck de ooren ende ooghen uyt-wendelijck hooren en sien; alsoo oock het verstandt inwendelijck hooren en sien kan: en soo wel t'een, als t'ander rechtsinnelijck ghehoor en ghesicht mach ghenoemt worden: ghelijck den^(a) H. Augustinus, den^(b) H. Thomas, ende alle Schryvers van't inwendigh Levẽ een-paerlyck leerẽ.

(a) Lib. 12. de Gen. ad Litt. cap. 9.

(b) 2. 2. q. 173. a. 2. 0.

[p. 5]

Dies-volghens, als ick uyt haere Schriften dusdaenighe openbaeringhen vertelle, dese konnen soo wel van in-wendige, als van uyt-wendighe verbeeldinghen, ende openbaeringhen verstaen worden. K'en sluyte hier nochtans niet uyt, d'uyt wendighe openbaeringhen, de welcke wonder ende menighvuldigh schijnen gheweest te zyn, soo het vervolgh van dit Leven bewijsen sal.