Nationale poëzy
(1844)–Augustijn d' Huygelaere–
Auteursrechtvrij
[pagina 173]
| |
Minlied aen de wynflesch.Ga naar voetnoot1)ô Flesch! vol sap, dat lenigt smart en kommer
En my verrukt!
Wat heil voor hem, die u, in 't roozenlommer,
In de armen drukt.
Ik lach met 't lot, dat vaek myn geest bezwaerde,
Daer gy me vleit:
Gy zyt myn troost, myn hemel op deze aerde, -
Myn zaligheid.
Als dwazen zich door schoonen laten kwellen,
'k Spot met hun pyn:
God schiep voor my het bloed der muskadellen;
'k Leef voor den wyn.
Hy schenkt me kracht en hemelvreugd in 't harte,
Door zyne deugd:
Die water drinkt, lydt kwelling, pyn en smarte, -
Heeft nimmer vreugd.
Bleef Adam niet, had hy maer druif geëten,
Bevryd van nood?
Die vader heeft in cidervrucht gebeten
En stierf den dood!
| |
[pagina 174]
| |
ô Blyf voor my, wat gy steeds waert voordezen,
Zoo goed van smaek!
Gy zult, altyd, myn waerdste deel hier wezen, -
Myn zielvermaek.
En als ik sterf, zink op myn' grafkuil neder;
Snik door myn rouw;
Ach! ik zie nooit dien lieven vriend meer weder,
Die my zwoer trouw!
|
|