Nationale poëzy

[p. 150]

Hooglied.

Uw naem is heilig, onze Vader!
Vergun, uit ware liefdeblyk,
Aen uwe kindren allegader,
Dat zy ook erven 't Hemelryk.
Uw wil kan geene magt weêrstreven,
Gun 't daeglyksch brood aen ons geslacht,
Wil onze schulden al vergeven,
Verlos ons van de helsche magt.

De aertsengel Gabriël, gezonden
Tot Josephs uitverkoren bruid,
Om haer Gods boodschap te verkonden,
En 's Hemels hooge raedsbesluit;
Hy sprak, ‘God heeft u uitverkoren:
Des. Allerhoogsten cenge zoon,
Wordt naer zyn' wil uit u geboren,
Die heerschen zal op Davids troon.’

Dat elk hier waren ootmoed leere:
Zy sprak, schoon 't hart door vrees doorboord:
‘Aenzie de dienstmaegd van den Heere,

[p. 151]

 

Dat my geschiede naer uw woord.’

 

Dit vleesch geworden woord, vol waerheid,

 

Heeft onder ons op de aerd' gewoond;

 

Verspreidde door 't heelal zyn klaerheid,

 

En heeft zyn groote magt getoond.

Ik groet u vriendelyk als Moeder,
Maria, die vol gratie zyt:
In gunste by den Albehoeder,
Gy zyt van hem gebenedyd;
Gezegend boven alle Vrouwen,
Gebenedyd uw heilge vrucht.
Vertroost ons, gy zyt ons betrouwen,
Als onze ziel het stof ontvlugt.