[Voorrede]
Het is niet onwaarschijnlijk, dat de reis van Prins Willem III naar Zell ook een staatkundig doel had. Zijn vertrouweling, Gabriel Sylvius, onderhandelde aldaar ten einde een bondgenootschap met het Welfische Vorstenhuis te bewerken. Doch hij slaagde niet. Aan het Hof van Zell kon men bepaaldelijk overhelling tot Frankrijk vermoeden. De hertog Georg Wilhelm toch had, niet zonder verbreking van het woord aan zijnen broeder Ernst August van Hanover, dat hij ongehuwd zou blijven, gegeven, eene Fransche dame, Eléonore d'Olbreuse, getrouwd. Wellicht had de beleefdheid, bij 's Prinsen verblijf aan haar hof bewezen, de bedoeling haar gunstig te stemmen en van hare Fransche betrekkingen los te maken. Zeker is het dat wat wij in dit journaal (op 14 Oct.) lezen, ons doet begrijpen, hoe Sylvius de hertogin wilde doen gevoelen, dat zij na den dood van haren gemaal de bescherming der Vereenigde Provinciën noodig zou kunnen hebben. Als hofdame der Prinses van Tarante had zij vroeger eenigen tijd in den Haag vertoefd.
Dat de Prins zijne reize tot Berlijn uitstrekte en zijnen oom aldaar een bezoek bracht, is te minder te verwonderen, omdat er alstoen een geschil bestond tusschen dien Keurvorst en Spanje, waarbij de Staten-Generaal hunne bemid-
Auteursrecht onbekend