De liefde in het vrouwenleven voorheen en thans

[p. 5]

[Voorwoord]

Machtig, geweldig stormen zij op onze menschelijke waarneming aan de massale worstelingen tusschen het Gaande en het Komende, wanneer het relief van de Historie die aan het nageslacht in zijn grandiose lijnen openbaart.

Maar als een nietig pogen en drijven, als een dwaas verbeteren- of genezen- of oplossen-willen van dezen of genen zeloot, doen diezelfde massale menschenbewegingen zich voor, gezien in het kader van het heden, waargenomen door de tijdgenooten zelven in het chaotisch gewriemel van het klein individueel doen en begrijpen.

De mensch, die, onbewust van de kosmische Eenheid, de heerschappij der Natuur alleen beseft in Hare voor hem zichtbare krachtsuitingen, meent te staan tegenover de maatschappelijke werkingen als Bestuurder en Wil, in plaats van zich te voelen als leem, gevormd en gekneed tot zwakheid of kracht, tot wanstaltigheid of schoonheid, tot dwerg of reus, naarmate de leem van nature traag is of gevoelloos, dan wel gehoorzaamt den fijnsten

[p. 6]

druk van den boetseerder, zich laat vergoddelijken onder de stage bewerking van het altijd scheppende en herscheppende leven.

De mensch, niet kennend het wezen der dingen, gevoelt alleen de Natuurmachten buiten hem, maar voelt ze niet in eigen wezen en worden, niet in eigen levensvormen.

Hij is als een Galathea, geworden onder Pygmalion's handen tot schoonheid, doch loochenend haar Schepper, meenend in naïeven hoogmoed te leven een eigen spontaan, vrij, onafhankelijk leven.

De mensch die niet kent de eenheid van alle levensverschijnselen, zich niet bewust is de immanente krachten ook van het maatschappelijk worden, ziet het Groote als kleinheid, het Onafwendbare als toeval, het Veranderende als gevaar.

Want hij weet niet te reflecteeren - als deel van het Heelal - in eigen zijn en wezen eeuwige wetten, wetten het zuiverst weerspiegeld in hen die, ziende de heilige intentiën van het Leven, gehoorzamen in stille devotie, wetend dat zij gehoorzamen, voelend hun ondergeschiktheid aan de altijd opstuwende wereldkrachten als de hoogste religie van hun Mensch-zijn.