Oeuvres complètes. Tome XX. Musique et mathématique
(1940)–Christiaan Huygens– Auteursrecht onbekend
[pagina 442]
| |
IV, 2. Question des signes dans les équations de géométrie analytique.
| |
[pagina 443]
| |
Sit item aequatio xy ∞ aa quae hyperbolae ad asymptotos relationem ostendit [Fig. 85]. Hic potest etiam - x poni sed tunc et - y ponendum, ut fiat utriusque multiplicatione
[Fig. 85]
+ xy. Itaque sumto x in contrariam partem ab A, etiam y sive be in contrariam partem a recta AB sumenda est, tuncque punctum c est ad sectionem oppositam, ut vocant, ipsi CD. Patetque aequatione proposita designari curvam ex duabus CD, cd constantem, non vero pluribus. adeo ut sectiones conjugatae non faciant partem ejus.
Sit rursus aequatio x3 ∞ aay [Fig. 86]. Hic manente + x debet etiam manere + y. at posito - x debet quoque poni - y ut fiat - x3 ∞ - aay, nam haec eadem aequatio est ac + x3 ∞ aay. Unde haec curva erit CAc, quae axem non habebit. Vocatur autem parabola cubica vel Paraboloides. [Fig. 86]
Quod si sit aequatio x3 ∞ aay [Fig. 87]. Hic manente + x potest esse + y vel - y ut eadem maneat [Fig. 87]
aequatio sed non potest unquam sumi - x sive statuatur + y sive - y. Unde haec curva habebit formam CAc, angulo acutissimo ad A inflexam. |
|