Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 191]

[48]^(aant.)

Muijden ick kom, hergunt mij de gunst die'ck langhe geleden

Van uwen aerdighen Heer, van uw' Heerinne genoot.

Had ick in't herte verherdt hun weldaet konnen vergeten.

Had ick, als sonder verdienst, sonder gevoelen geweest,

Ghij soudt buijten de vrees en uw meester buijten gevaer zijn

Beijde van selve ongenucht, beijde van 'tselve verdriet,

Beij vande sorgh, en beij vande pijn, en beij vande quelling,

Beij vande moeijt die u beij met mijn genaken genaeckt.

Maer hun onthael was te soet, en moet ick 't nawste bekennen

Kwaer bij de toespijs alleen sonder hun spijse verleijt.

1623.