Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten
(2001)–Constantijn Huygens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 20]
| |
[5](aant.)Is't quelling sonder vreucht, is't claghen sonder endt,
Ist suchten sonder rust daermen de liefde aen kent,
Soo hebbe ick uwen naem, O liefde, noijt geweten,
Was hij mij oijt bekent ick hebb' hem schoon vergeten.
5[regelnummer]
Ist in vreucht sonder sorgh, in blijschap sonder pijn,
In genucht sonder rouw daer ghij gekent wilt zijn,
Comt wel beminde min, Ick derv' mij uwes roemen,
Ick derv' mij naer u' naem een minnend' minnaer noemen.
Laet clagen die 'tbehaecht, laet suchten die het lust,Ga naar voetnoot1
10[regelnummer]
Mijn Doris mijn geluck, mijn vreucht, mijn vre, mijn rust,
Ick houw' mij aen u gunst, laet mij die noijt ontbreken
Noijt zalmen mij van clacht oft suchten hooren spreken.
Wat zien ick ijdelheijts ter werelt omme gaen,Ga naar voetnoot2
Hoe menigh sot geschreij, hoe menich mallen traen
15[regelnummer]
Sie ick hier { voor } een leur daer om een vrijster storten?Ga naar voetnoot3
15[regelnummer]
Sie ick hier { om } een leur daer om een vrijster storten?Ga naar voetnoot3
D'een is sijn leven moed' al zoud' hij't selver corten,
De tweede wil in 't vier al staet hij self in bran[t]
De derde roept om hulp aen water, lucht, en landt,
De vierde leijt en loopt met velen en met luijtenGa naar voetnoot4
20[regelnummer]
Voorbij een doove deur, die niet en hoort sijn fluijten,
Daer staet hij in de koud', de meijt leijt wel en warm
Menichmael (wat een spijt!) een liever inden arm.
De vijfde sal sijn pack tot in 't graff droevich dragen,
(Dit's noch de grootste geck) eer hij't haer derve vragen,
25[regelnummer]
De Seste clapt het all, maeckt alle man sijn raedt,Ga naar voetnoot5
Van alle man bespot, bevinghert en bepraet.
De leste stelt sijn hoop' in giften en in gaven,
Al off der vrouwen dorst met drincken waer te laven,
| |
[pagina 21]
| |
Verschenckt sijn gelt, verteert sijn bloet, verslijt sijn tijdt[,]
30[regelnummer]
Soo raeckt hij goet en bloet, tijdt en hop' t'samen quijt.
Als ick dit apenspel met sorgeloose oogen,
Met een verborgen vreucht, met een gemaect medoogen
Stae somwijl aen en kijck, zoo comt mij inden sin,
Hoe wonderlijck verscheelt de vruntschapp vande min;Ga naar voetnoot6
35[regelnummer]
Hier gae ick mijn geluck bij 'thaere overdencken,
Sij zijn haer leven moed', ick soeck 'tmijn' niet te crencken,
Zij roepen om genaed' aen land, locht, water, vier,
Ick maeck die van mijn vreucht getuijghen alle vier[.]
Zij leggen voor de deur en bommen end' en fluijten,
40[regelnummer]
Dickmaels ben ick in 'thuijs dat zij besien van buijten.
Zij draghen haer ellend' verdrietich in het graff
Mijn dagelijcx geluck hout mij daer verder aff.
Zij clappen 'thaer, Ick 'tmijn. Zij worden sot gewesen
Bij luijden van verstandt, ick benijt, maer gepresen.
45[regelnummer]
Zij schencken 'thare wech, ick spare geern het mijn',
Oock hoeft mijn vruntschap zoo niet ondersteunt te zijn,
Ick hebbe noijt gelooft dat den knoop vast cost houwen
Die daer gebonden wordt met goud' of silvre touwen.
Dit's dan een groot verschil: Maer, segg' ick wederom,Ga naar voetnoot7
50[regelnummer]
Is't zoo, dat's niet genouch, daer hoort oick bij waerom.
Wat reden isser dan van't onghelijck verdragen,
In twee die beijd' den naem van minnend' minnaer dra[gen?]
Mijn Oordeel is onrijp, mijn sinnen dom en groen,
Mijn uijtspraeck onbequaem om langh { relaes } te doen,
Mijn uijtspraeck onbequaem om langh { verhael } te doen,
55[regelnummer]
In't corte derf ick't all op desen reghel keeren,
Ick vind' mij alder rijckxt in weijnich te begheeren.
'Tvervolgh is ongelijck: Zij trachten naer een vreucht
Die selden wordt bepaelt met reden, eer of deucht.
Een vreucht { een blinde vreucht, diens masquer is het trouwen,Ga naar voetnoot8 }
Een vreucht { (het echte bedd' wil ick hier buijten houwen) }
| |
[pagina 22]
| |
60[regelnummer]
Diens moeder is den lust, diens dochter is 'tberouwen.
Een vreucht zoo verr' en vremt van reden en van geest,Ga naar voetnoot9
Alsmense siet gemeen den mensche met het beest.
Mijn hert, mijn lust, mijn wensch wordt derwaerts niet gedragen,Ga naar voetnoot10
Het goet dat ick bejaech besit ich in't bejagen,
65[regelnummer]
Een vruntschap sonder sorgh, een liefde sonder smert,
Twee herten in een siel, twee sielen in een hert,
Een twee-gemeijnen wil, een eendracht van gepeijnsen,
Een onbeduchte trouw, een vrede sonder veijnsen,
Dat's all dat ick besit, dats al dat ick bejaegh,
70[regelnummer]
Dats mijn rust, dats mijn lust, mijn ooghmerck, mijn behaegh.
Hier cont ghij, Doris, selfs getuijchenisse gheven,
Dat ick noijt verder tradt, noijt hoogher vloogh mijn leven.
Dit is den { soeten } knoop, den aengenamen bandt
Dit is den { lieven } knoop, den aengenamen bandt
Daer ghij U eerst aen mij vrijwillich met verbandt,Ga naar voetnoot11
75[regelnummer]
(O soet-geheuchden tijdt) als mij mijn jonghe jaren
Tot drijmael ses bijnaer niet aengetelt en waren,
Dit is d'aengename min, d'onbreeckelijcke trouw
Daer ick om U den naem van minnaer noch af houw,
Dit's de vreucht van mijn Jeucht, daer bij ick zal doen blijckenGa naar voetnoot12
80[regelnummer]
Gheen blijschap, gheen genucht en is te vergelijcken.
Dit's 'tgeluck daer ick van zoo dickmael heb gedocht,
Wat waer't een groote saeck als't eewich dueren mocht!
Maer Doris, hier's crackeel, hier gheef ick mijn gedachten
Meer vrijheijt dan mijn woordt, daer ick wel eer om lachten
85[regelnummer]
Dat sprinckt mij voor de scheen, als ick gedencken moet
Dat den tijdt al verslijt, en al verandren doet,
| |
[pagina 23]
| |
Als mij comt inden sin dat d'ure gaet genaecken
Dat U een naerder min het herte zal geraecken
Dat U een echte trouw sal binden; en verbienGa naar voetnoot13
90[regelnummer]
Een outbekenden vriendt vriendelijck aen te sien.
Wat sal't van mij dan zijn, als ick naer 'smoeders borsten
Twee kinderen oft drije zal moeijelijck zien dorsten,
Wat zal't zijn als mij hier den Vader, daer het kint
In twijffel stellen zal wien dat ghij meer bemindt?
95[regelnummer]
Och soete kindertgiens (dus { zoud' } ick't { geern } verdraeijen,)
95[regelnummer]
Och soete kindertgiens (dus { zal } ick't { dan } verdraeijen,)
Treckt ghij Uw's moeders melck, ick ben met 'thert te paeijen.
Maer dit's wint en niet meer, 'tis al te vroech gesucht
[V]oor 'tonbekent verdriet; { comt } weder mijn genucht
[V]oor 'tonbekent verdriet; { keert } weder mijn genucht
[E]n ghij mijn oude vreucht, ghij hoeft gheen plaets te maecken
100[regelnummer]
[Z]oo langh ghij meerder man niet anders siet genaecken.
Zal't emmers eens in 'tlest nootsaeckelijck geschien
Dat ghij mij Doris als een vreemdlingh aen zult zien,
Noch sal U eijgen mondt mijn droefheijt connen helpen
[N]och sult ghij met een woordt mijn tranen connen stelpen;
105[regelnummer]
Wilt ghij mij zien gepaeijt, zeght mij niet meer als dat,
'Tis waer, en ick bekent ick heb u lief gehadt.Ga naar voetnoot14
Constanter 28 Januar. 1619. |
|