Korenbloemen

Rust op Hofwijck
28 november 1656

Op Hofwijck slaap ik maar, en droom van alle dingen
op Hoofse en Haagse na: die weet ik te verdringen
met al wat Hofwijcks is, en tong, neus, oog en oor
vermaak bestellen kan. Ik proef, ik ruik, ik hoor,
ik zie met de ogen op, als mensen doen die waken;

[p. 39]

 

maar 't gaat gelijk men slaapt, en allerhande zaken

 

zijn hart ontmoeten laat bij zorgeloos geval.

 

Drie halve dagen duurt dat slapen, en dat 's al.

 

 

 

Van daar begin ik mij te manen door mijzelve

10

dat mij te passen staat op 't woelend uur van elven

 

en waken heel de week in de ongerustigheid

 

van allemans gekwel om allemans bescheid,

 

in stormen van geschil, in (erger) zoele winden,

 

die vijanden ter sluip aantasten, en wel vrienden

15

met hoon en achterklap, wel broeder, wel verwant,

 

en sparen rappigste nóch zuiverste van 't land;

 

in over-ijdelheid van snappende saletten;

 

in 't eeuwig roerende van wielen zonder wetten:

 

Voorhoutse molens van de kostelijkste snof

20

die m' altijd draaien ziet en malen niet als stof.

 

Beminde Zaterdag, zijt gij nog ver van komen?

 

Spoed toch, en help mij weer aan Hofwijcks zoeter droomen.

 

Kom, paarden voor de koets, 'k voel dat ik u genaak,

 

en Haag, goenacht; ik geeuw, maar van Hofwijckse vaak.