Korenbloemen

Nieuwjaar
1 januari 1645

't Is uit. De laatste zon ging gisteren in zee,
getuige van mijn jaar vol ongeregeldheden.
Gij, voor wie duizend jaar zijn als de dag van heden,
voor wie ik deze dag mijn vuile ziel ontklee
van 't morsige gewaad van veertig jaar en twee
en drie, en nog eens twee, die gij mij hebt geleden:
al verg ik 't uw geduld met zondige gebeden,
gun mij een schoner pak dan ik nog ooit aandee.

In de eerste nieuwheid zal het vlees en bloed wat prangen,
en 't past hun moeielijk; maar ik vertrouw uw hand:
die zal mij 't lichtelijk wat ruimen en wat langen.
Maak mij maar, op de reis naar 't hemels vaderland
in deze wildernis, een van uw Israëlijten,
en laat dit nieuwe kleed mijn leven niet verslijten.