Gedichten. Deel 6: 1656-1661

[1657]

Niew-jaer aenden heere van Brantwyck⁵⁾.

Wy doen en laeten altemael
Dat niemant doen en most noch laeten;
Drij hondert vier en zestigh mael
Hoor ick ons in 'trond jaer verpraeten.
Waerom is 't heden Niewe jaer,
Wat reden heeft die malle meting?
Zyn niet de dagen voor en naer
Als schakels van een' ronde keting?
En is de schakel van van daegh
Een niewer dingh als die van mergen?
'Kwild' ick den man eens levend saegh
Dien doot en eewen voor ons bergen,
Die 't eerste niewe jaer op brocht,
En doopten 't op den dagh van heden,
En op den naesten niet en docht,
En geckten met den jongst voorleden:

5) K.b., I, 515, en Westerbaen's Gedichten, 1657, I, 590.
Westerbaen antwoordde den 4den Jan. met twee verzen (vgl. Gedichten, 1657, I, 591-593).

[p. 106]

 

Sijn' reden, meen ick, Westerbaen,

 

Waer lichtelick soo verr te soecken

 

Als nu zyn de verrotte bla'en

20

Van doe syn' averechtse Boecken.

 

Houdt mij te goede, 'tmisverstant

 

En wil in mijn verstant niet vallen,

 

'T niew jaers gerucht in Stadt en Lant

 

En noem ick niet als 'toude mallen.

25

En 'toude mallen is de saeck

 

Daerom ick niet en kan verdouwen

 

Datm' eenen dagh den niewen maeck'

 

Die niet en is als een van d'ouwen.

 

Weet yemant raet tot niewen tyt,

30

Tot niewe sondloosheit van leven,

 

Dien houd ick buijten myn verwijt

 

En gunn hem niew jaers naem te geven

 

Aen all' de daghen die hem Godt

 

Voor all' de jaeren sal sien boeten

35

Die tegen 't heilighe gebod,

 

Gelijckse nu noch heeten moeten,

 

Als niewe jaeren zijn genoemt,

 

En van de gist van d'oudste waeren

 

Met niewe jaerlickheit verbloemt.

40

Lett op die 's daeghs eens niewe Iaeren,

 

Eer God u uijt de tyden hael',

 

Wensch icker u in mijn' gepeisen

 

Ten minsten tien of twintigh mael

 

Drij hondert vijf en zestich reisen.

 

 

 

Hofwyck 1. Ian.

(Wel, overgoet)¹⁾⁺.

Uw seggen, seghtgh', is meer als reden,
En, nae my dunckt, en is 'tniet waer:
Roept niet soo luyd, ick waer te vreden,
Als 'tmaer soo veel als reden waer.

5. Ian.

1) K.b., II, 279. Het HS. heeft geen titel.

+ [krit] vs. 4 veel K.a.: wel

(Maet)²⁾⁺.

Daer is een dingh dat mij verwondert:
Een' once weeght min dan veel hondert:
Iae 'kleider dusent op myn peert,
En 'theeft hem niet met al gedeert:
Ick leider een meer bij dan 'thoorde,

2) K.b., II, 278. Het HS. heeft geen titel.

+ [krit] In marg.: A la bestia cargada El sobornal la mata.

[p. 107]

 

En 'twas van dusent een of 'tsmoorde:

 

Hoe teer is middelmaet, hoe eel,

 

Hoe kittelachtigh is, Te Veel!

 

6. Ian.

(Trijns klacht)¹⁾⁺.

Tryn seght, haer man is onrechtvaerdigh,
En daerom komts'er by te kort:
'T is goet te gissen wat haer schort,
Is Ian haer man noch recht noch vaerdigh.

eod.

1) K.b., II, 279. Het HS. heeft geen titel.

+ [krit] vs. 4 Is K.a.: Gaet

Over 's Heeren Avondmael²⁾.

Daer sie 'ck ons niet voor aen; hier sitt niet een van twelven
Die dij verraden wouw: maer, Heer, die alles weet,
Ghij weet het, offer geen van twelven sitt en eett
Dien ghij verklagen moght voor Iudas van syn selven.

7. Ian. die Coenae.

2) K.b., II, 280.

['Khoor 't al tuijten in mijn' ooren]

'Khoor 't al tuijten in mijn' ooren³⁾,
Siet, wat al papiers verloren!
En ick gunn u soo veel spijts:
Maer en seght niet, wat al tijts!
Leser, 'k segt u van te voren,
'T waer mij wat te veel verwijts.

Heb ick wat papiers versleten,

Tyt en heb ick niet verseten,
Dat 's mij veel te dieren waer;
Noch 't Voorleden, noch 't Hiernaer,
Geen van beij en werdt beseten,
En Nu is of 't niet en waer:

Soud ick sulcke kostlickheden

Aen onnoodlickheit besteden?
Niemant sie mij daer voor aen:
Tijt verlegen, tijt verstaen,
Tijt vertreden, tijt verreden
Is alleen hier aen gegaen.

Kijft niet, Leser, 'tzijn geen' dinghen

Daer m' u tyt voor af wil dringhen;
Siet wat ghij mij schuldigh zijt;
'Kgeef u brockeling van tijt,
Brockeling van brockelingen
Geeft'er tegen, wij zyn quijt.

8. Ian.

3) K.b., II, 3. Het versje is de inleiding van de Sneldichten.

[p. 108]

Geluck aende ee. heeren regeerders van Amsterdam, in haer niewe stadthuijs¹⁾.

Doorluchte Stichteren van 's Werelds Achtste wonder,
Van soo veel Steens om hoogh op soo veel Houts van onder,
Van soo veel kostelicks soo konstelick verwrocht,
Van soo veel heerlickheits tot soo veel nuts gebrocht;
God, die U Macht en Pracht met Reden gaf te voeghen,
God gev' u in 't Gebouw met Reden en Genoeghen
Te thoonen wie ghij zijt, en, daer ick 't al in sluijt,
Heil zij daer eewigh in en Onheil eewigh uijt.

Is 't oock soo voorgeschickt, dat deze Marmer-muren

Des Aerdrijcks uyterste niet hebben te verduren,
En, werdt het noodigh dat het Negende verschijn'
Om 't Achtste Wonderwercks nakomelingh te zijn,
God, uwer Vad'ren God, God uwer Kind'ren Vader,
God soo nae by U, zij die Kind'ren soo veel nader,
Dat haere Welvaert noch een Huijs bouw' en besitt'
Daer bij dit Niewe stae als 'tOude stond bij dit.

10. Ian²⁾.

1) K.b., II, 282. Het HS. bevindt zich op de Universiteits-Bibl. te Amsterdam. Het vers werd in plano uitgegeven met het adres: Tot Haerlem, Wt de Boeckdruckery van Pieter Casteleyn, 1657. Op het Amsterdamsch Archief bevindt zich een groote steen, waarin het gedicht is gegrift. - In K.a. staat in den titel: Raedhuys, in plaats van Stadthuijs.
Het vers van H. werd door Cornelia Kalf (zie op 2 Mei 1659) gecalligrapheerd en door Jacob van der Burgh aan de burgemeesters voorgelezen en aangeboden; het stuk werd in de burgemeesterskamer opgehangen. (Vgl. Dietsche Warande, V, 1860, blz. 251, 252.)
Het nieuwe stadhuis, dat men in 1648 begonnen was te bouwen naar het ontwerp van Jacob van Campen en Daniel Stalpert, werd in Juli 1655 in gebruik genomen, terwijl het nog niet geheel voltooid was (vgl. Wagenaar, Amsterdam, VII, 12).

2) In K.b. staan onder het gedicht de versregels:

Aspice quae nunc sunt Capitolia, quaeque fuerunt;

Alterius dices illa fuisse Jovis.

Curia, Consilio quae nunc dignissima tanto est,

De stipulâ Tatio regna tenente fuit.

Ovid. 3. de Art.

(Valsche regel)³⁾.

Dirck is met roock gequelt, en weet hem niet t'ontloopen
Of deuren moeten aen en alle vensters open.
Het spreeckwoort gaet niet vast, seght Dirck, al is het out,
Daer 't roockt en is 'tniet warm; hem dunckt het isser kout.

14. Ian.

3) K.b., II, 280. Het HS. heeft geen titel.

(Siet voor u)⁴⁾.

Ghij lieght niet, seght ghij, Neel, ghij steelt niet, en ghij zijt
Noch gierigh na veel gelts, noch quistigh na den tijt;

4) K.b., II, 280. Het HS. heeft geen titel.

[p. 109]

 

⁺

 

Ghij zijt uw' oogen baes, en meester van uw' ooren,

 

Ghij siet het quaet verbij en wilt maer 'tgoede hooren.

5

'T is wijsselick gewaeckt met alle poorten toe,

 

Soo dat de Duijvel daer geen' aenval op en doe:

 

Maer alle poorten toe, en een ondeuchtjen open

 

Is een klinckettje dat den vijant kan doen hopen

 

Bij ontij in te gaen daer niemant op hem lett,

10

En soo is 't Slot verra'en: Neel, past wat op 'tklincket.

 

eod.

+ [krit] vs. 6 aenval K.a.: inval

Op het secreet.

Het gaet wat slordigh; maer
Al evenwel is 't waer:
Als ick hier ben geseten
Heb ick de schijt van 'teten.

20. Ian.

(Landkaert)¹⁾.

Vraeght ijemant na kort onderricht,
Waer Troijen en Corinthen light,
Mij dunckt, de plaets is haest gevonden;
Sy liggen daer sij eertyts stonden.

21. Ian.

1) K.b., II, 281. Het HS. heeft geen titel.

(Dirck ter galgh)²⁾.

Recht moet recht wesen, sey de Schouth, ick weet niet waer;
De Huijsbraeck is bekent, ghij zijt 'er op gevangen

En dat 'er volght heet hangen;

'T is waer, Dirck, is het niet? Jae, Heer, sey Dirck, 'tis swaer.

27. Ian.

2) K.b., II, 281. Het HS. heeft geen titel.

(Windighe pier)³⁾.

Pier stoft even plomp als prachtigh;
Noyt en houdt hij op van stuijten:
'Kweet niet wat hij weet van tuijten,
Maer van blasen weet hij machtigh.

eod.

3) K.b., II, 281. Het HS. heeft geen titel.

(Van Dirck)⁴⁾⁺.

Dirck snapt op alle dingh, geen maecktmens hem te pas:
Vast sitt hij op syn gelt en snapt, en sterft van honger,
En wou den aessem schier verkoopen uyt syn' longer:
Dat's d'eerste gierighen opsnapper die oijt was.

27. Ian.

4) K.b., II, 282. Het HS. heeft geen titel.

+ [krit] vs. 1 mens K.b.: men - vs. 2 Vast sitt hij K.a.: En sit vast

[p. 110]

['T magh wel een Raedsel heeten]

'T magh wel een Raedsel heeten
Op stinckende gemacken,
Of Kacken gaet voor eten
Of Eten gaet voor Kacken.

1. Feb.

(Keur en angst)¹⁾⁺.

'Ksie mynen Vrient misdoen in onbevallickheden
Van Reden en Beleit van Leden en van Zeden:
Wat doen ick? segh ick 't? Neen; ick kreegh hem aenden hals:
Wat doen ick? swijgh ick? Neen; dan waer mijn' liefde vals:
'Kweet min raet tot den keur, hoe dat ick 'tmeer behertigh;
Ick werd onaengenaem, of ick blijv onbermhertigh.

7. Feb. Brux.

1) K.b., II, 282. Het HS. heeft geen titel.

+ [krit] In marg.: Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. Rom. 12. 9.

In ..... Lancelotti ad ser.^mum principem d. Ioannem Austriacum centonem virgilianum²⁾⁺.

Creditur in folijs aliquid vidisse Sibyllae

Musa tui, felix Mantua, Virgilij.

Omnia peruidisse, et opaci nigra futuri

Stamina, et haec aeui postera fata mei,

Austriacas Lauros et Iberi grande Philippi

Germen, et hac toties parta trophaea manu,

Ipse Maro dubius neget ut fateatur, et idem,

Haec ego non cecini, dicat, et haec mea sunt.

Ecce tamen, Lector, facti duce Lancelotto,

De non fatidico Carmine fatidicum.

Quantus hic est vates, quo vindice et indice major

Vate novus veteri, vate Marone Maro est!

Brux. 14. Feb.

2) Aan het versje is een briefje Ad Marselarium (zie op 21 Jan. 1658) toegevoegd.
Deze Cento Virgilianus is mij onbekend, evenals de bewerker.
Van 25 Jan. tot 26 Febr. was H. te Brussel aan het hof van den landvoogd, den aartshertog Johan van Oostenrijk (Dagb., 60).

+ [krit] In den titel is achter In ruimte opengelaten.

Recueil³⁾.

Quid fidei sit commissum, quid non sit, et an sit,

Quod male committens, Mater iniqua fuit

Et fallax Francisca Socrus, quod Filia, damni

Non ignara sui, noluit Anna ratum;

Cum Patriae dirimant leges, et diva vetustas

Pro non pube Reo militet, et Ratio:

Omnia nos fidei committimus, omnia vestrae,

Prudentum celebris turba, Bonae fidei.

Brux. 21. Feb.

3) Onder het vers staat: Sur quoij la Cour est suppliée etc.

[p. 111]

Voor het 13. boeck¹⁾⁺.

Ick grouwel voor krackeelen
Als voor ontstelde veelen;
En daer ick minst aen wil
Is Lucifers geschil.
Wat lust mij t'ondersoecken
Of Keurssen gaen voor Broecken,
En dese Keurs voor die,
Daer ick den Haegh af sie
Met soo veel onrusts wagen
Als holdend'er een wagen
Op 't minst in elcke straet?
Hier hebt ghy volck van Staet,
Van Straet, van Land, van Water,
Van allerley gesnater,
Van allerleij geslacht,
Door mij by een gebracht,
Maer niet door mij te schicken:
Dat laet ick hem bequicken
Die lust in onlust vindt.
Iae Steenen houd ick blindt
Om sulcken scheel te scheiden,
En neem wat tuschen beiden
Dat keur noch lot en heet,
Elck even lief en leet.
Hoort mannen en hoort vrouwen,
'T sal u noch mij berouwen,
Kont ghij maer A B C,
Soo weet hier elck syn' sté.

8. Mart.

1) K.b., II, 4. In K.a. is de titel: Voorspraeck.
Het is de inleiding voor het boek sneldichten, dat getiteld is: Menschen, en waarin de versjes alphabetisch zijn gerangschikt naar de opschriften.

+ [krit] vs. 24 en K a.: of

Oud Batavien meest uyt Cesar en Tacitus bewesen door Iohan van Someren raet-pens. der stede Nimeghen²⁾.

Soeckt niet den ouden Batavier
Sijn Vaderlandt dan daer, dan hier,

Uyt suffe li'en te suijgen:

Sij liggen meest in duijghen:

2) Het versje is geschreven naar aanleiding van Herstelde oudtheyt, ofte Beschrijvinge van Batavia, wesende een Gedeelte van 't Hertoghdom Gelre ende Graafschap Hollandt. Door Mr. Johan van Someren, Pensionaris der Stadt Nymegen. (Vignet) Tot Nymegen, By Andries van Hoogenhuysen, Boeckverkooper, Anno MDCLVII. Het is gedrukt in de Uyt-spanning der Vernuften (1660) van denzelfden schrijver (blz. 316).
Zie over J. van Someren en het laatstgenoemde werk, dl. V, 188.

[p. 112]

5

Van Somerens doorsichticheit

 

Bevestight met gewichticheit

 

Doets' alle voor hem buijgen:

 

De grootste Krijger die oijt was,

 

De kloeckste Swijger diem' oijt las

10

Zijn beide syn' getuijgen.

 

9. Mart.

Voor het 14. boeck¹⁾.

Soo heb ick 't afgeleert, 'tvoor sitten en 'tvoor gaen
Te richten uyt mijn hooft; 'klaet stomme dingen staen,
Als waerense niet stomm en konden voor sich spreken;
Ick mijd' de schaduw self van suer sien en van wreken;
Zyt ghij soo schouw als ick en soo begaen om Vré,
Komt, Leser, leest met mij noch een wild A B C.

13. Mart.

1) K.b., II, 29. In K.a. is de titel: Voorspraeck.
Het is de inleiding van het boek sneldichten, dat getiteld is: Dinghen; de versjes van dat boek zijn eveneens alphabetisch gerangschikt naar de opschriften.

[Daer leeft geen Man, seght Neel, die haer hebb' aengeraeckt]

Daer leeft geen Man, seght Neel, die haer hebb' aengeraeckt:
Sy is met kint nochtans, dat kanse niet ontleggen.
Sy sweert dat niettemin, en lieght niet. Dat's te seggen,
Eergisteren stierf Claes, die dat kint had gemaeckt.

21. Mart.

[Al wat de Heeren wijsen]

Al wat de Heeren wijsen,
Seght ghij, dat moet men prijsen:
Dat weet ick wel, en doe 't wel;
Maer let daer op, ick moet wel.

23. Mart.

Tegen 'tmisdoen²⁾.

Eens was 't al lichaem, al sichtbaer en tastelijck
Daer mé Gods kinderen haer' kindsheit opgetogen
Door wesentlick gevoel van Ooren, Neus, en Ooghen
De wegh gewesen wierd naer 'teewigh Hemelrijck.

Gods Soon in 'tvleesch gedaelt blies over al dat slijck

En morselden 't tot stof, en soo is 't wegh gevlogen:
Daertegen hebben wij een' niewe borst gesogen
Daervoor het eerste sogh in alle reden wijck'.

Een lichaem is alleen al 't tastelicke wesen

Daerw' aen verbonden zijn. Maer die wet wordt verwesen
Te Roomen, daer 't, spyt God, op niews al lichaem is.

Sal niet Gods Soon noch eens in 'tvleesch ter werelt komen

En brysselen tot Stof dat Stof is? Iae hij, vromen,
En met een' ysren Staf, en slaen de Mis niet mis.

31. Mart.

2) Bij vs. 13 in marg.: Ps. 2.

[p. 113]

[Ian scheiden uijt de Tollen]

Ian scheiden uijt de Tollen
En raeckten heel op 'thollen:
Eerst was hij Ian de Tollenaer,
Nu heet hij Ian de dolle narr.

31. Mart.

[Die door en door Civet en Amber in haer' kleeren]

Die door en door Civet en Amber in haer' kleeren

En kostelicke leeren

Soo vol zijn van die locht daer van de liefflickheit

Sich allenthalven spreidt,

Zijn even in mijn oogh als lieden die van binnen

Vol deughden van goe sinnen,

Daer van de soete geur een yeder een verheught,

Tgevoelen van die deught

Soo quijt zijn, dat sij wel en deughdelick verklaeren,

Sij voelen sich beswaeren

Met onverdient gevleij, en d'allerminsten lof

Verdencken sij te grof

Ter eeren van haer' deught geblasen in haer' ooren.

Soo komt het dat wel hooren

En wel doen, deught en deughts gestadighe vermaen

Soo qualick t'samen gaen.

3. Apr.

In effigiem C. Duarti¹⁾.

Quam grauis extincti fuerit jactura Duarti,

Cuius adhuc placet hic nobilis umbra, vide:

Quas orbi quatuor Genitrix Antuerpia Musas

Sic dedit, ut Pindi plectra lyrasque novem

Cedere compulerit, harum, dum vita maneret,

Hic Pater, hic Amor, hic Dux, hic Apollo fuit.

Hofw. 5. Apr.

1) Het versje is afgedrukt in De Navorscher, 1880, blz. 17. Zie over Duarte, dl. V, 108.

Misdracht.

Ghij wilt een Raedsheer of een Borgemeester wesen,
En leest'er stadigh naer, en hebter naer gelesen,
En, naer de werelt spreeckt, van binnen zytgh'er een
Veel meer als sommighe die 'tRichter-Ampt bekle'en
En zijn van binnen niet dat sy van buijten schijnen:
Maer buyten schynt ghij in uw' kleeren te verdwijnen,
En lijckt uw binnenste soo sij haer buytenst doen:
In plaets van statigh swert van 'thooft af tot den schoen,
Sien ick u bont en grauw soldaetsgewijs behangen
En aenden niewsten snof van malle modes hangen;
Van die wanschapenheit, en hoe een ijeders kleet
Moet sluijten opden staet van wat hij is of heet,

[p. 114]

 

En heb ick geen bewijs dat machtigher kan raecken,

 

Dan dat ghij dencken wilt, hoe seer u sou vermaecken,

15

Soo ghij een Kryghsman saeght die naer syn' schiltwacht trock

 

Gelijck een Raedsheer in een' swart fluweelen Rock.

 

 

 

Hofwyck 7. Apr.

(Op de titelprint)¹⁾⁺⁺.

Hij meent geen' Koren-bloem die Tarw saeyt: verr van daer;
Hij meent den nooddruft, en hij neemt den oorber waer.
De Bloem verschijnt nochtans en mengt sich onder 'tKoren,
Als Gasten die in 't Mael der gasten niet en hooren,
En komen ongenoodt, en schicken sich in 'tbest,
En sien soo vrolick, of wat meer licht, als de rest.
Men leeds'er wel van daen; maer, soo sy 'tMael verblijden
Met haer' bevallickheit, soo komt mense te lijden.
De Bloem is noodeloos in 'tKoren, en nochtans,
Daer 's geen weerseggen aen, sij geeft de Tarw een' glans,
En staeter in en pronckt als kinderen van Heeren,
Als 't Paesdagh is, met Blauw' en Roo Satijne kleeren.
Is 'tonkruijt, 'tis van 'tbest, 't is vriendelick, 'tis fijn,
'T is soet en schadeloos, en niet min als fenijn.

Voor sulcken koopmanschap veil ick mijn' Korenbloemen,

Mijn toekruyt, Leser, of mijn onkruijt, hoe ghij 't noemen
Of oock niet noemen wilt. 'T en isser niet gesaeyt
In 'tLand daer 'tKoren wies dat van mij is gemaeyt:
'Tis byslagh die den aert van 'tLand of van het Koren
Te voorschyn heeft gebracht. De goede willen 't hooren,
De quade moeten wel; in 'twoelighe gedrang
Van Hof en Landsgebiet heb ick veel' jaeren lang
Gelijck de Boot aen 'tSchip met kleine trouwe plichten
Die 'tpack ten halse ley den hals wat helpen lichten:
Ick heb voor Land en Kerck standvastelijck gesweett,
Gedaen wat menigh man, niet alleman en weet,
Gedaen wat weinighe (de danck staet noch te hopen)
Niet alleman en kost: 'kheb tegen harde knoopen
Kracht en gedult gestelt en allom bij Gods hant
Door dwarsche distelen gebroken sonder schant.

Dat heet ik Tarw geteelt, en van het beste Koren

Ten beste van 'tgemein, en daerom niet verloren,
En daerom soo besteedt als yeder Landsgenoot
Den Lande schuldigh is in voorspoet of in noot.

1) K.b., vóór dl. I. Het HS. heeft geen opschrift, maar er is eene vaas met korenbloemen boven geteekend. Het vers volgt in de Korenbloemen op den titel. In K.a. is het opschrift als boven, in K.b.: Op den Titel.

+ [krit] Bij vs. 29 in marg.: Καὶ ἐκ πάντων με ᾽ερρύσατο ὁ κύριος. 2. Tim. 3. 11.

+ [krit] vs. 20 gebracht K.a.: gehaelt

[p. 115]

 

⁺

35

Wat bygewasch die Tarw mijn' gront heeft op sien geven,

 

Of 't yemant weten wouw, hier heb ick het beschreven.

 

Mijn' Bloemen stel ick met haer' voeten inden Int,

 

Raed, dien ick tegen 'tvroegh verleppen heb versint.

 

Hoes' uijt den Acker staen, komt mij niet toe te wijsen;

40

'Khebs' onder 'tKoren met beleeftheit hooren prijsen,

 

En ijemant heeft bekent, die wat goedgunstigh loogh,

 

Onkruyt kost ergher zijn, en dit stond wel in 'toogh.

 

Lov' ick de koopmanschap? geenssins; ick laetse laecken,

 

Mits datse niemant laeck' van naer vergif te smaecken;

45

De rest beken ick, en ghij, Leser, seght het vrij,

 

'T zijn Koren-bloemen, en soo komense blauw bij.

 

9. Apr.

+ [krit] vs. 36 beschreven K.a.: geschreven

[Quam Christianam, Christiane, gratiam]

Quam Christianam, Christiane, gratiam¹⁾⁺
Patri rependis! qui semel vitam tibi
Casu caducam contulit, fluxam, breuem,
Huic arte longam prorogas et perpetem,
En alterum natum Patri Natum Patrem.

14. Apr.

1) Afgedrukt door Dr. J.C.G. Boot in Versl. en Meded. der Kon. Ak. v. Wet. Afd. Letterk. 3de Reeks, dl. II, 1884, blz. 106, en in de Oeuvres complètes de Christiaan Huygens, II, 27.

+ [krit] vs. 5 eerst: Et alterum sic te Patris praestas Patrem - sic eerst: quasi

A une dame en carosse vitré.

Vous allez vous cacher en Lanterne, Cruelle,
Afin que vos attraits ij soyent moins discernez:
Ne vous y plaisez pas comme en piece nouuelle,
Ce n'est pas d'aujourd'huij que vous me lanternez.

2. May.

[Trijn stoft Capuyns gewijz, s'is eelder als haer' Moer]

Trijn stoft Capuyns gewijz, s'is eelder als haer' Moer,
Of wilde 't geerne zijn; en, sooder noijt geen' reden
Gebreeckt in Vrouwen mont, dus weet sij 't te bekleeden;
Is niet de Peerl altoos meer waert als Peerle-moer?

5. Maij.

[Peer keert een' Duyt drij mael, en geeftse dan eerst uijt]

Peer keert een' Duyt drij mael, en geeftse dan eerst uijt;
Sijn vleeschelicke soon Andries die keertse gins
En herwaerts, en weer gins en herwaerts; anderssins
Mon fils Andries geleeck Mon peer Peer op een' Duijt.

6. May.

['Khoor onsen Ioncker van ses weken]

'Khoor onsen Ioncker van ses weken
Genade noemen onder 'tspreken,
En dat daer een vrijpostigh knecht
Vermaeckelick op heeft geseght;

[p. 116]

5

De Heeren die hem soo bejancken

 

Heeft hij ootmoedelick te dancken,

 

Want 'tis Genade, en geen Recht.

 

13. May.