Briefwisseling. Deel 6: 1663-1687
(1917)–Constantijn Huygens2. Aan Anna Roemers3). (K.A.)Dit volckgen4) singt zoo 't gebeckt is. Het is goet zien, dat zyluyden in 't geberchte verre boven 't waterpas van de werelt woonen. 'T is niet mogelyck, dat zy den handel van hier beneden uyt zoo grooten hooghte anders dan in 't vercleynen connen aensien. Waeruyt ick dan mede ghisse, dat spruyt dese importune cleynachtinghe van U.E. droevich verlies, 't welck ick mijnen 't halven altydt gestelt hebbe op den tweeden trap van de twee hooftswaricheyden, die ons in dit leven mogen overcomen. Wist ick, dat ghy in t minste aen mijn metlijden twijffelde, ick zou der U.E. alle mogelycke versekering soecken van te geven. Docht ick, dat U.E. troosters ende moetgevers in dese gelegentheyt ontbraecken, ick soude myn maghere wysheyt zoo verre trachten uyt te recken, datter U.E. emmers eenighe verlichtinge door zoude genieten. Maer 't eene en can ick niet te weghe brengen sonder myn eygen vriendtschap ende goet herte, nochte | |
[p. 468] | |
het andere sonder U.E. eygen wyse oordeel ofte te cort te doen, oft in twijffel te trecken. Dus swyghe ick voorsichtich stil, blyvende niettemin .....1). |
|