Briefwisseling. Deel 6: 1663-1687

7163. A. Arnoldus³⁾. (L.B.)

Ik ben u zeer dankbaar voor uwe vriendelijkheid en hulp met betrekking tot de Velseri⁴⁾. Uit Duitschland krijg ik juist het ‘problema Hartmanni’⁵⁾. ‘Satis ampla apparent, quae Hartmannus demonstrare aggreditur de propositione Pythagorae, ‘usque adeo universali, ut ejus veritas extendi possit et debeat ad cujuscunque speciei figuras a lateribus descriptas, idque absque ope V et VI, seu absque ulla laterum proportione’. Pari ratione actum non aget, ubi manifestum fecerit problema ‘dato cuicunque □ construere aequale rectilineum cujuscunque determinatae speciei’. Uw onvergelijkelijke zoon moest dit vraagstuk eens ter hand nemen. - ‘Cum grata etiam recordatione in mente versatur, quod docuisti de Ludovici Nassovii, Beverwardiae dynastae, tribus filiis; o utinam plane sciremus mutationem illam clypeorum natalitiorum’. Lugd. Batav., a.d. V Novembr. CIƆIƆCLXXX.

3) Andreas Arnoldus, geb. te Neurenberg, studeerde te Altorf, legde zich vooral op Fransch, Engelsch en Nederlandsch toe, reisde vele jaren - den 18^den Mei 1680 liet hij zich als student te Leiden inschrijven - en werd in 1687 professor aan het gymnasium in zijne geboortestad.

4) Zie beneden.

5) Sigismund Ferdinand Hartmann (1632-1681), geb. te Weenen, was Jezuïet en professor in de wiskunde te Breslau. Het probleem, dat zijn naam draagt, was: een gelijkzijdigen driehoek te construeeren, die tweemaal zoo groot was als een gegeven gelijkzijdige driehoek.