Briefwisseling. Deel 6: 1663-1687

6926. J. de Huybert. (H.A.)

Dank voor uw brief en uwe goede wenschen; ook ik wensch u en de uwen veel heil en zegen toe in het nieuwe jaar. Ontvang ook mijn dank voor de beide gedichten, het eene ter eere van Z.H.¹⁾, het andere ‘van dien braven ongeluckigen verdroncken geest Broucxken²⁾. Tot het eerste sal mijn hertelijcken wensch en gebett vougen tot welstant van die illustre personagie ten besten van staet en lande, ende op 't tweede, dat dien braven geest, daer men groote wonderen van verhaelt, soo wonderlijck en drouvich is omgekomen, sonder eenige verdere straelen te hebben mogen uijtschieten. Ick hebbe ordre gegeven, om sijne meubeltjen[s] te laten naersien, om te weten, of daer eenige geschreven papieren onder mogen zijn, dewelcke bekomen hebbende, sullen u.w. Ed. werden toegedient, dan ick zijn beducht, dat sij alle ontrent het ontsteecken van de tabacxpijpen sullen verbesicht zijn.’ - Het is jammer, dat ‘grootemoertgen’ niet wat dichter bij woont, en wij niet het geluk hebben ‘met haer een soet praetgen en cleijn maeltijtgen te mogen houden, dan soude grootevaertgen aldaer bevrijt zijn van alle, ick derve niet seggen, scherpe censuren.’ - De Staten van Zeeland komen spoedig bijeen, om te beraadslagen over de geldmiddelen. Wat beleven wij toch wonderlijke tijden; laat ons hopen, dat God ‘uijt dese dicke duijst[er]nisse een heerlijck licht sal laten voortkomen ende uijt alle dit schrickelijck Christen-bloet-vergieten eenen gewensten bestendigen vrede.’ Middelburch, den 30 December 1673.

1) Waarschijnlijk het vers Impia gens ergo quâ nil immanius ullo (vgl. Gedichten, VIII, blz. 102), den 9^den December geschreven.

2) Nl. De Mattiaci Georgarchontomachia Batavia testimonium (t.a.p.) van 24 November.
Het is een vers op het gedicht Georgarchontomachia van Petrus Johannes Beronicius, dat in 1673 het licht had gezien. In dit heldendicht wordt de inval van Walchersche boeren in Middelburg in het jaar 1672 beschreven. Latere uitgaven zijn bezorgd door P. Rabus, die ook eene vertaling gaf.
Beronicius improviseerde met het grootste gemak Latijnsche verzen, maar was een jammerlijke dronkaard.