Briefwisseling. Deel 3: 1640-1644

2486. S. van Haersolte. (H.A.)

Hoewel ick niet twijfele, off UEd. sal kennisse becoemen hebben [van] 't gunt in Vreeslant is gepasseert, ende datt doer directie van den secretaris

[p. 87]

Sohn, die wel soeckt te continueren in deu dienst van d'Heer graeff Willem van Nassaw, gelijck hij by den zal. stadtholder is geweest, maer eevenwel den jonghen Heer desen onvoorsichtighen ende onbehoerlicken coers doet gaen, mett sulcke middelen te koemen tottet stadtholderschap, daerinne hij niet moegelicken kan blijven sonder maintien van sijn Hoecheit, sonder welckers vollecoemen kennisse, goetvinden ende adveu hij t'selve niet had behoren te embieren, veel minder te accepteren. Desen morgen koemt een bekent eerlick persoen van Lewerden, die doer Groninghen ende Drente is gereist, mij refereren, datt dese electie seer tumultues is toegegaen, datte geadviseerste, hebbende moeten stil sijn, haer fauten beginnen te verhalen, datt[i]e van Stadt ende Lande haere vergaderinghe hadden angestelt, om te delibereren overt stadtholderschap, ende datt den secretaris Sohn mett noch vier gecommitteerden van Vreeslant daeran gecoemen sijnde, om d'Heeren Staten van Stadt ende Lande tott gelijcke resolutie te bewegen, d'selve beter hadden gevonden haere angestelde vergaderinghe, onder pretext van haere onderlinghe disputen, te doen scheiden als continueren. Enighen tijt geleden heb ick occasie gehadt mett een van de voornaemste regierders van die provintie alhier te spreecken, d'welcke ick van gehele andere opinie vondt als die Vreesen¹⁾ hebben betoent. Desen morgen sendt den drost Echten²⁾ mij dese missijve, geschreven van den secretaris van Drente³⁾; hij sal wel haest mette commissie bij sijn Hoecheit syn, daertoe ick hem desen dach heb aengemaent, om de Vreesen ende sunderlinghe den jonghen Heer graeff Willem sijn fauten an te wijsen, ende d'Heeren van Stadt ende Lande met gelijcke resolutie als d[i]e van Drente te doen volgen. Ick heb mett mijn brieven ernstlicke anmaninghen in den Hagen gedaen, ten einde enighe gedeputeerden vandaer nae de gemelte provintien, onder ander pretext, gesonden muchten werden, ende datt daermede mucht werden gespoediget, d'welcke eenen dach te laet tott Lewerden sijn gecoemen ende vandaer naer Groninghen, alwaer se alles wel sullen rechten. Mijnheere, gedenckt dese impertinentie ende onbedach[tich]eit van desen jonghen Heere, die sich verder verloept als oijt ijmants van dat groete Huis, sich tegens den oppersten te stellen, daervan dat se alle toe samen behoeren te dependieren, ende sonder d'welcke d'selve niet behoeren te gedencken, te begeren ofte ijets voor te nemen, als mett vollencoemen goetvinden van syn Hoecheit. T'is voor UEd., mij ende alle getrouwe dienaers van syn Hoecheit verdrietich, jae becommerlick, te sien, datten jongen Heer by t leven van sijn Hoecheit sich soe verre laet verleijden, ende wel bedenckelicken, soe die goedertierenheit van syn Hoecheit dit laet passeren, datt nae desselffs overlijden, twelck Godt genadichlick verhoede, wel vreemder voorgenoemen sol moegen werden, t welck bij sijn Hoecheit om veel insichten voorgecoemen kan ende dient te werden, daervan ick hoepe gelegentheit te sullen hebben, om breder met UEd. te spreecken, inmiddels versoeckende, dat UEd. believen wil nijemant ter wer[e]lt hiervan kennisse te geven, ten ware alleenlick sijn Hoecheit, ende alsdan hett vier bevolen, daartoe ick mij sal verlaten ..... Zwol, den 15^en Aug.^ti 1640.

1) = Friezen

2) Zie blz. 66, 68, 76.

3) Hij heette Johan Struuck.