Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639
(1913)–Constantijn Huygens– Auteursrecht onbekend1552. P.C. HooftGa naar voetnoot1). (A.B.)Een jongman alhier, genaemt Simon van Hooren, geraekt zijnde van spelen tot krakkeelen, voorts handtgemeen met eenen anderen jongman van eerlijken huize, ende alzoo tot het ongeval eener neerlaeghe, belooft zich, dat de achtbaerheit van U. Ed. Gestr., zoo 't haer gelieft hem daermede eenighen onderstandt te doen hij mijnen Heer den Prins van Oranje, veel gelden zal tot bemiddeling der vergiffenisse, die hij denkt te verzoeken aen zijn' Hoogheit. Zijn vaed[er]Ga naar voetnoot2) is geweest Jan van Hooren, raedt en fabrijkmeester dezer stedeGa naar voetnoot3); zijn grootmoeder een' dochter van Niclaes HooftGa naar voetnoot4), oom mijns vaeders; zijn grootvaeder Jacob Simonszoon de RijkGa naar voetnoot5), hopman, die van 't begin onzer oorlooghen af, veel voor 't landt gedaen heeft, den Briel helpen innemen, Vlissingen en Kampveer verzekeren, Sierikzee veroveren, ook niet luttel geleden, als balling sedert d'eerste beroerten, thans gevangen en gevoert nae Vilvoorde, voorts nae Gent, daer verwezen ter doodt, eintlijk ontslae[kt] nevens den heer van Aldegonde, in kracht der voorwaerden, waerop Mondragon uit Middelburgh gingGa naar voetnoot6). Uwer Ed. Gestr. gelieve te oordeelen, oft deze verbintenissen, zoo van maeghschap in 't bezonder, als van weldaeden genooten in 't gemeen, mij toelaeten, hem ende mijnen neeve Simon de Rijke, zijnen moederlijk[en] oom, oudtschepen en raedt alhierGa naar voetnoot7), die ook eertijds te voet en te paerde gedient heeft, dit voorschrijven te weigheren, ende te bidden - gelijk ik bidde wel ootmoedelijk - dat U Ed. Gestr. zich gewaerdighe een behulpzaem woordt t'zijner baete te spreeken bij zijn' Hoogheit, in een' zaek, die alle de zijnen, bovenal zijn' ouwde moeder, een' deftighe, ende doch anderszins swaer- | |
[pagina 237]
| |
moedi[ghe] weduw, zoozeer is drukkende, te meer dewijl eenig[he] des dooden naeste vrienden, hoewel d[ikwijls] aengezocht door verscheide luiden van aenzien, zoo wethouders, als predikanten, [tot geene verzoening kunnen beweeght worden. De verwachte gunst in dezen zal hem] en alle de zijnen eeuwlijk in U. Ed. Gestr. gehouden maeken, ende een knellende knoop zijn aen de verplichting, die in willighe hechtenis hout het hart, Mijnheere, van ..... T' Amsterdam, den ....Ga naar voetnoot1) van Bloeimaent 1637. |
|