Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639

1511. P.C. Hooft²⁾. (A.B.)

Verhuizende van buiten herwaerts, ben ik bewelkoomt met het banket, dat daerop gewacht had, Uwer Ed. Gestr. gunstigh schrijven, braef sonnet, Latijnsche gedichten, vol vonden van d'andere wereldt, ende dien allersmaeklijksten brief aen den heere Barlaeus³⁾; lekkernijen, zoo nae mijnen mondt, als haersgelijke mij zelden voor de neuz koomen. Gevoelende mijn' eighen armoê, ende des te min zuchts niet om mede eenighszins den jongen grooten metselaer voor opperman te dienen, heb ik wat steenen bij de buirt geraept, die niet lichtlijk te verwerpen zijn; hoewel mij die van David zonder weêrgaê dunkt⁴⁾, ende by dat werk te passen, oft hij daertoe gewassen waer. In 't vorderen van 't mijne ben ik gekoomen tot zekren 's vijands aenslag op Vlissingen, aan het tegenbeleidt deswelken U Ed. Gestr. Heer vaeder, z.g. zijn deel gehadt heeft met schaeken eens gijzelaers tot Londen, uit het huis van den ambassadeur Don Bernardin van Mendoça. Over d'omstandigheden van dat bedrijf, daer zonder twijfel een eunjere behendigheit toe behoort heeft, wort in mijnen zin veel te luchtigh heene gestapt van de schrijvers, die 't aenroeren. Derhalven, indien U Ed. Gestr. mij aen 't juiste bescheidt konde helpen, ik moghte mij belooven, dat de fijnte van zulken diamant de splinters van enkel glas, waarmeè mijn' brabbelingen zich meenen mooij te maeken, ten minsten by geen' heel scherpe kenners voor gladbeeken zouw doen doorgaen. De heer Barlaeus is bezigh met het zoete nieuwe jaer: een kindeken is ons gebooren. 'T en heeft niet weenigh in, tot een deuntjen zoo versleten, dat op duizenderlei wijzen gezongen is, nooten te verzieren, die de ooren knellen. Op Zaterdagh der naeste weeke zal de groote school waeghen van zijn' bandelooze rede, doorspekt met eenighe veirsen⁵⁾. Deze drokheit, en de zinnen verzonken in aendacht en ootmoedt, gebieden hem, zijne gebiedenissen t'Uwer Ed. Gestr. te bevelen aen den babbelbek dezer penne, die 't quaedt genoegh met zich zelf heeft, om uit te staemelen 't kleenste deel der onderdaenigheit en eerbiedenis, waermede swanger gaet, ende van dewelke, bij mangel van kracht, vreest nemmer volkomentlijk te zullen geleggen, Mijnheere, 't hart van ..... Uit Amsterdam, 18^en van Wintermaent 1636.

Mijn ontwerp van 't stuk van Vlissingen voegh ik hierbij, opdat U Ed. Gestr. te lichter speure, wat mij is ontbrekende.

2) Uitgegeven door Huydecoper, t.a.p., blz. 416; Van Vloten, t.a.p., III, blz. 191. Zie No. 1507.

3) No. 1506.

4) Toespeling op vs. 14 van Huygens' gedicht D'eerste steen, enz.

5) Nl. de Homilia de praesepe. Zij werd den 27^sten Dec. gehouden, bij Blaeu uitgegeven en later ook vertaald. Het gedicht Praesepe Christi (vgl. Poem., II, blz. 376) is er aan toegevoegd.