Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639

1412. Aan P.C. Hooft. (L.B.)*

Met de saecke van den H.^e Hellemans³⁾ staet het als in dit briefken staet. Bij gevalle kan 't hem voor een' waerschouwing dienen. Want, gelijck hier eenighsins werdt aengewesen, neutraliteit tot Sevenbergen en geeft geenen vrydom onder contributie, sonder particuliere sauvegarde. Soo de sake self wyders komt geroert te werden, sal ick 't oogh by der hand hebben, als oock mijn broeder, om U.E. ende den sijnen alle hulp ende onderrichtinghe te doen. In 't gedencken van de moeyelickheit, die U.E. onlanx van ons heeft willen verdragen, houde ick mij schandelijck verrast. Eene uytvlucht schiet daer over, soo U.E. belieft te gelooven, dat ick tot noch toe de woorden niet en hebbe t' mijnen gevalle weten uyt te boesemen, die de erkentenisse van soo groote beleeftheden passen konden. Ick gevoel d'er mij noch in blyven steken, en bidde, dat wij noch dese reise met het versleten Danck hebt mogen volstaen, gelyck de monick, die God badd uyt het oplesen van sijn A.B. te willen spellen de gebeden, die hem gevielen. Ick soude tot onse naerdere ontlastinge versoecken, dat U.E. dien moeyelicken dagh uyt den hoofde wilde stellen, en schrappen uijt sijn boeck een' schuld van onverhoopte betaling; maer mijne raserijen⁴⁾, korts daerop gevolght, springen ons tegen de schenen, en doen U.E. gestadelick ter maghe opbreken 't gene sij nu overwonnen hadde. Dat zyn de vruchten van 't groot onthael. Getoefde luyden siet men binnens huijs noch wat lydelick. Met dat se in de locht geraken, gaen de druyvedompen in 't gedrang op. Dan volgen de lietjens en 't geraes, totdat sij 's anderendaeghs de walghe van gisteren met de pijne in 't hooft voelen. Die walghe stae ick vast nijt, en schrijve alleen U.E. oneindtelicke beleeftheit toe, dat mijn malle lietjens sijn geduld niet en scheuren. Wat de geleerde luyden aengaet, dien soo weinigh wints den moet ontvoerde, sij hadden door scherper piecken gedanst, hadden mij de hoofsche besigheden niet overrompelt; nu is haer qualyck ijet bejegent, dan dat in 't reisen gebaert heeft konnen werden; de plaustro convicia jeci. Soo haest ick t'huijs was, was ick uyt; uyt mijn selven, segg ick, en tot gansch andere bedenckingen verruckt. Drij mael ben ick 't geweest in 't schrijven van desen. U.E. houde mij het schielyck afbreken te goede. Vix meae sortis est, een blad papiers met stade te vullen. Wij gebieden

3) Zie No. 1411.

4) Zie blz. 179, Noot 6.

[p. 181]

ons dienstelick aen Mevrouwe Hooft ende haer soet gesinn, ende blyve eewelick ..... Haghe, in al te grooten haest ende verneringhe, den lesten July 1636.

De geestighe invall van U.E. sone heeft mij desen nacht een halfv' ure wacker gehouden; soo ben ick sijn oversetter gewerden¹⁾, als U.E. sien sal. Hebb' er oock sonder toemaet de hand niet af konnen trecken.

1) Huygens vertaalde den 29sten Juli het versje onder den titel, Ad Lesbiam larva tectam, ne sole aduratur (vgl. Gedichten III, blz. 10, 11).