Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639
(1913)–Constantijn Huygens–
Auteursrecht onbekend1083. C. BarlaeusGa naar voetnoot7). (L.B.)Cum scazontes tuosGa naar voetnoot8) eruditos et polysyllabos legerem, clarissime Hugeni, correptus fui catalepsi sive catocho. Is morbus est, quo aeger in eodem manet habitu, sive stans, sive | |
[pagina 51]
| |
sedens; sive clausis, sive apertis oculis. Non aliter in carmen illud praestantissimum intentus obrigui, ut vix alio potuerim flectere oculum. Jam vero ab isto me affectu liberasti acriore literarum tuarum sale, quo negligentiam meam, quam ego morbum interpretor, perfricas. Redij hac frictione ad me, et discusso isto rigore coepi propius expendere epigrammata duo de causis incendij. Allusio ad causas et ϰαῦσιν lepida magis est, quam gravis. At nullius epigrammatis vel a te, vel a me in incendium scripti argumentum convenientius est, magisque poëticum, quam illius, quod ita clauditur: ubi nuda, quod olim, Creditur cum nudo Marte cubare VenusGa naar voetnoot1). Non mentiar; simile quid mihi primos de incendio versus meditanti incidit. Sed non ausus fui tractare istud commentum ob amphiholiam. Facile conijcies, quid velim; non loquar clarius. Metuebam censuram tuam, memor istius; Fugit horret uterqueGa naar voetnoot2). Secus, non potuit incendij magis poetica causa dari. Ita mecum judicant Hoofdius. Wickefortius, MostartiusGa naar voetnoot3). Illud quod iam in Principis Guilielmi lapsum lusistiGa naar voetnoot4), eiusdem est genij, sed falsis principijs subnixum. Quia lacessis philosophum, facile inveniam in scirpo nodum. Dicis Principem non cecidisse in terram, sed hanc insita centri virtute traxisse PrincipemGa naar voetnoot5), quasi gravia non moverentur ab intrinseca gravitate, sed ab externa causa traherentur. Negat hoc, nec ignoras, Aristoteles meus, qui motum naturalem dicit fieri a forma et principio interno ..... Amplissimo Honerdo aliquid reposuiGa naar voetnoot6), ut et illum irritem. Quae fusit in incendiarios deos, exactissima sunt, nec decrepitam senectam, sed ipsam Heben spirant. Quid tibi animi sit, nescio. Ego sentio elaboratissimis istis versibus meum caput scalpi et moneri me, ut posthac non cito studeam scribere, sed graviter, sed nervose. Primum et secundum epigramma absolutissimum est. In jambis dicas Senecam tragicum te audire. Non est exhaustus iste senex, sed succulentus et prorsus εὔχυμος. Eum meis verbis peramanter saluta. Valete ambo, et si quando in Parnasso vobis obdormiscere vacabit, sumite quaeso me socium. Fastigium vobis apicemque concedam libens, contentus recubare in vallibus. Amstelod., Ipsis Cal. (1) Martijs CIƆIƆCXXXV. Mostartius noster, uti facetus est, alia paronomasia allusit ad tuam ϰαῦσιν. Vide schedulum insertum autoris. |
|