|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
XXXXIIII. [Quàm dilecta tabernacula tua Domine virtutum!]
Quàm dilecta tabernacula tua Do-
mine virtutum! concupiscit &
deficit anima mea in atria Domi-
ni.Psal. 83.
| |
O Qui sidereas ducis fortissime turmas,
Cui cingunt decies millia mille latus!
Quàm tua Regifico radiant Praetoria luxu!
Mens stupet, & tantae languet amore domus.
Moenia Taenario defendunt marmore muros,
Limina sunt Parius portaq́ celsa lapis.
Vestibulo rutilant adamantum lumine valuae,
Amplaq́ magnificus culmina splendor habet.
Fulgurat excelsis fuluum laquearibus aurum,
Et camera auratâ cedrina fulta trabe.
Tectum augustū, ingens, gemmisq́, auroq́ superbū,
Scilicet apta Deo, Coelicolisq́ domus.
Stratus humi calcatur onyx, vitreiq́ plateas
Stellarum fundant, marmor a fulua, globi.
Iam sua temperies placido mitissima Coelo est;
Vt solet à vernis aura tepere flabris.
Nec glacialis hiems tremulo pede pulsat Olympum,
Icta nec hibernâ grandine tecta sonant.
Nec pallent viso moriturae sole pruinae,
Nec stant marmoreo flumina vincta gelu;
| |
| |
Nec coquit aestiui Cererem iuba saeua leonis,
Solstitij medius nec furit igne dies.
Nec viridis folijs sanguis feruore recedit,
Nec tostus nimio sole fatiscit ager.
Perpetuum ver astra colunt, frigusq́, caloremq́
Inter, Coelicolae tempora veris agunt.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes,
Quàm tua prae terris inuidiosa domus!
Quin absunt gelidi brumae intractabilis imbres,
Quiq́ rigat madidos imbrifer hoedus agros;
Aeoliaeq́ silent animae tranquilla per alta,
Quassaq́ nec venti murmure spica tremit.
Stat placidus positis Aquilonum flatibus aether,
Seruat & aeternus longa serena tenor.
Sed neque flammantes liquido lauat aequore currus,
Nec subit occiduas Sol fugitiuus aquas.
Nec premit astra dies, neque Sol fugat aethere stellas,
Nec premitur lassus nocte fugante dies.
Nulla polos tacitis nox obruit atra tenebris,
Nigraq́ subducto somnia sole vocat.
Exulat aethereis longè nox horrida terris,
Regnat & aeterno lumine clara dies:
Clara dies, aeterna dies, septemplice Phoebi,
Fulmineam nostri lampada, luce premens.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes;
Quàm tua prae terris inuidiosa domus!
Sollicitae procul hinc, posuêre cubilia curae,
Et metus & tristi luridus ore dolor;
Et caput atrato luctus velatus amictu,
Lessus & impexis naenia moesta comu.
| |
| |
Et labor & toto gemitus proscriptus Olympo,
Et lis & rabidi iurgia rauca fori,
Rixaeq́, inuidiaeq́, cruentaq́ sanguine bella.
Monstraq́, quae secum plurima, bella trahant.
Pauperies febrisq́, famesq́, sitisq́, luesq́
Quaeq́ sequi solitae Martia castrâ neces.
Hîc clausae Bello portae, & sine militis armis
Otia coelicolae mollia pacis agunt.
Non galeae non scuta micant, non classica clangunt,
Mitescunt positis aurea saecla tubis.
Tabificiq́ absunt, examina pallida, morbi,
Quaeque cohors Letho praeuia sternit iter.
Quin etiam Letho interdictum moenibus vrbis,
Nec quidquam in Superûm corpora iuris habet.
Laetitiae data cura domus, quae sedula fletum
Elysij longè sinibus arcet agri.
Instruit aeternis conuiuia Regia mensis,
Quas recreant festis gaudia sancta iocis.
Non quia Coelicolae dapibus ieiunia soluant,
Aut vllus Superûm proluat ora liquor.
Absq́ epulis, hîc omnis amor compressus edendi,
Omnis & absque meri munere pulsa sitis.
Non istis temerant Superi conuiuia mensis,
Aut Regio similes suggerit illa dapes.
Elysium sine carne epulas Bacchoq́ ministrat
Coelicolumq́ venit nullus in ora cibus.
Coelestes onerant, incognita fercula lances,
Quales nemo hominum, contigit ore cibos.
Ambrosiae, Superos hilarat, quis nescio, succus,
Dius, & aeterno nectare potus alit;
| |
| |
Sicq́ super strato aeternùm discumbitur ostro,
Gaudet & auratis gens epulata toris.
Gaudet, & Angelicos placidis bibit auribus hymnos,
Et salit, & rutilam sub pede plaudit humum.
O qui sidereas habitas Rex maxime sedes,
Quot tua delicijs affluit illa domus!
Iam flagrat & studio nimis inflammata videndi,
Mens desiderio deficit aegra suo.
| |
| |
| |
Psal. 83.
Quàm dilecta tabernacula tua Domine
virtutum! concupiscit & deficit ani-
mamea in atria Domini.
| |
MAter Hierusalem, Ciuitas sancta Dei,
charissima sponsa Christi, te amat cor
meum, pulcritudinē tuam amat cor meum,
pulcritudinem tuam nimiùm desiderat mēs
mea. O quàm decora, quàm gloriosa, quàm
generosa tu es! Tota pulcra es, & macula non
est in te. Foelix anima mea, semperq́ue foelix
in saecula, si intueri meruero gloriam tuam,
beatitudinem tuam, pulcritudinem tuam,
portas & muros, & plateas tuas, & mansio-
nes tuas multas; nobilissimos ciues tuos, &
fortissimum Regem tuum in decore suo.
Muri namque tui ex lapidibus pretiosis; por-
tae tuae ex margaritis optimis; plateae tuae ex
auro purissimo, in quibus iucūdum alleluya
sine intermissione concinitur; mansiones
tuae multae, quadris lapidibus fundatae, sa-
phyris cōstructae, laterculis coopertae aureis,
in quas nullus ingreditur, nisi mundus, nul-
lus habitat inquinatus. Speciosa facta es &
suauis in delicijs tuis, mater Hierusalem; ni-
hil in te tale, quale hîc patimur, qualia in hâc
miserâ vitâ cernimus. Non sunt in te tene-
brę, aut nox, aut quaelibet diuersitas tempo-
| |
| |
rum, sed Deus de Deo, lux de luce, Sol Iusti-
tiae semper illuminat te, Agnus candidus &
immaculatus, lucidum & pulcerrimum est
lumen tuum: Sol tuus & claritas tua, & om-
ne bonum tuum, huius pulcerrimi Regis in-
deficiens contemplatio:Ipse Rex Regum in
medio tui, & pueri eius in circuiti eius.
Ibi Hymnidici Angelorum chori. Ibi so-
cietas supernorum Ciuium. Ibi dulcis solen-
nitas omnium, ab hâc tristi peregrinatione
ad tua gaudia redeuntium. Ibi Prophetarum
prouidus chorus. Ibi duodenus Apostolorū
numerus. Ibi in numerabilium Martyrum vi-
ctor exercitus. Ibi Sanctorum Confessorum
sacer conuentus. Ibi veri & perfecti Mona-
chi. Ibi sanctae mulieres, quae voluptates sae-
culi, & sexus infirmitatem vicerunt. Ibi pue-
ri & puellę annos suos sanctis moribus tran-
scenderunt. Ibi oues & agni, qui iam huius
voluptatis laqueos euaserunt. Exultant om-
nes in proprijs mansionibus, dispar est gloria
singulorum, sed communis est laetitia om-
nium. Plena & perfecta ibi regnat charitas,
quia Deus est ibi omnia in omnibus; quem
sine fine vident, & semper videndo in eius
amore ardent, amant & laudant, laudant
& amant. Omne opus eorum laus Dei sine
fine, sine defectione, & sine labore. Felix ego
& verè in perpetuum felix, si post resolutio-
nem huius corpusculi, audire meruero illa
| |
| |
cantica coelestis melodiae; quae cantantur ad
laudem Regis aeterni, ab illis supernae patriae
ciuibus, beatorum q́ue spirituum agminibus!
Fortunatus ego, nimiumq́ue beatus, si & ego
ipse meruero cantare ea, & assistere Regi
meo & Duci meo!
Aug. medit. cap. 25.
| |
Aug. medit. cap. 22.
O tu vita, quam praeparauit Deus ijs, qui
diligunt eum! vita vitalis, vita beata, vita se-
cura, vita tranquilla, vita pulcra, vita munda,
vita casta, vita sancta, vita ignara mortis, ne-
scia tristitię, vita sine labe, sine dolore, sine an-
xietate, sine corruptione, sine perturbatione,
sine varietate & mutatione, vita totius ele-
gātiae & dignitatis plenissima; vbi non est ad-
uersarius impugnans, vbi nulla peccati ille-
cebra, vbi est amor perfectus, & timor nullus,
vbi dies aeternus & vnus omniū spiritus, vbi
Deus facie ad faciem cernitur, & hoc vitae ci-
bo, mens sine defectu satiatur. Libet me tuae
intendere claritati, delectant me bona tua
auido corde. Quanto plus valeo mecum cō-
siderare, tāto plus amore tui langueo, tui ve-
hemēti desiderio tuiq́ue dulci memoriâ ad-
modum delector. Libet itaque, libet in te o-
culos cordis attollere, statum mētis erigere,
affectum animi conseruare. Libet sanè de te
loqui, de te audire, de te scribere, de te con-
ferre; de tuâ beatitudine & gloriâ quotidie
legere & lecta saepiùs corde reuoluere, vt vel
sic possim ab huius mortalis perituraeq́ue vi-
| |
| |
tae ardoribus, periculis & sudoribus sub tuae
vitalis aurae dulci refrigerio transire & tran-
siens, sinu tuo fessum caput dormiturus vel
paululùm reclinare. O tu vita felicissima! ô
Regnum verè beatum carens morte, vacans
fine! cui nulla tempora succedunt per aeuum,
vbi continuus sine nocte dies nescit habere
tempus, vbi victor miles, illis hymnidicis
Angelorum sociatus choris, cantat Deo sine
cessatione canticum de canticis Sion.
| |
Hugo de S. Victore lib. de anima cap. 4.
Quae cantica, quae organa, quae cantilenę,
quae melodiae ibi sine fine decantantur! so-
nant enim semper melliflua hymnorum or-
gana, suauissima Angelorum melodia, canti-
ca canticorum mira, quae ad laudem & glo-
riam tuam à supernis ciuibus in perpetuum
decantantur.
| |
Aug. manu. cap. 24.
O anima, suspira ardenter, desidera vehe-
menter, vt possis venire ad illam supernam
Ciuitatem, de quâ tam gloriosa dicta sunt, in
quâ sicut laetantium omnium habitatio est!
| |
Quanta erit illa felicitas, vti nullum erit
malum, nullum latebit bonum! vacabitur
Dei laudibus, qui erit omnia in omnibus!
Admoneor etiam sancto Cantico, vbi lego:
Beati qui habitant in domo tuâ Domine, in saecula
saeculorum laudabunt te. omnia membra & vis-
cera in corruptibilis corporis, quę nunc vide-
mus per vsus necessitatis varios distributa,
quoniam tunc non erit ipsa necessitas; sed
| |
| |
plena, certa, secura, sempiterna felicitas, pro-
ficient in laudibus Dei.
Vera ibi gloria erit, vbi laudantis nec er-
rore quisquam nec adulatione laudabitur.
Verus honor, qui nulli negabitur digno, nul-
li deferetur indigno. Vera pax ibi est, vbi ni-
hil aduersi nec à seipso, nec ab alio quisquam
patietur. Pręmium virtutis erit ipse, qui virtu-
tem dedit, eiq́ue seipsum, quo maius nihil
possit esse, promisit. Quid enim est aliud
quod per Prophetam dixit: Ero illorū Deus, &
ipsi erunt mihi plebs; nisi ego ero vnde satientur,
ego ero quaecumque ab hominibus hone-
sta desiderantur, & vita & salus & victus &
copia & gloria & honor & pax & omnia
bona? sic enim & illud rectè intelligitur,
quod ait Apostolus, vt sit Deus omnia in omni-
bus ipse finis erit desideriorum nostrorum, qui sine
fine videbitur, sine fastidio amabitur, sine fa-
tigatione laudabitur. ibi vacabimus & vide-
bimus, videbimus & amabimus, amabimus
& laudabimus. Ecce quod erit in fine, sine fi-
ne. Nam quis alius noster est finis, nisi per-
uenire ad Regnum cuius nullus est finis?
Aug. li. 22. de Cinit. Dei, cap. 30.
| |
Bonau. solilo. cap. 4.
O Anima, quid dicere valeo, cùm futu-
rum gaudium aspicio? Iam paenè prae admi-
ratione deficio, quia gaudium erit intus &
extra, subtus & supra, circum & circa. Gau-
debis igitur in omnibus, gaudebis de om-
nibus.
| |
| |
| |
Bonau. solilo. cap. 4.
O Anima, qualis tibi erit dies illa, cùm ad
hanc felicem choream fueris assumpta, &
cùm omne tormentum tibi (si piè vixeris, si
patienter sustinueris) conuertetur in aeter-
num iubilum! Tunc de omnibus his lauda-
bis Dominum Deum tuum, labijs exultatio-
nis, dicens: Misericordias Domini in aeternum can-
tabo.
| |
Ambr. in orationib.
O domus Dei aeterna, post Christi
dilectionem, tu esto laetitia mea & cōsolatio;
dulcis memoria tui beati nominis, sit releua-
tio moeroris, taediorumq́ue meorum; Taedet
enim me valde vitae huius & istius erumnosae
peregrinationis.
| |
Ambr. in orationib.
O domus Dei luminosa & speciosa, dilexi
decorem tuum & gloriam habitationis glo-
riae Domini mei fabricatoris & possessoris
tui. Tibi suspiret peregrinatio mea die ac do-
cte: tibi in hiet cor meum, tibi intendat mens
mea, ad societatem tuae beatitudinis perue-
nire desideret anima mea.
| |
Quando transibo in illam admirabilem
& pulcerrimam domum tuam, vbi personat
vox laetitiae & exultationis in tabernaculis
Iustorum? Beati qui habitant in domo tua Domine,
in saecula saeculorum laudabunt te! Beati & verè
beati, quos elegisti & assumpsisti in illam
Coelestem haere ditatem. Ecce sancti tui, Do-
mine, florent antete sicut lilium; replentur enim
ab vbertate domus tuae & torrente voluptatis tuae
| |
| |
potas eos, quoniam tu es fons vitae. O quàm
mira, quàm pulcra, quàm acceptabilia sunt
domus tuae habitacula, Domine virtutum,
concupiscit intrare in ea haec peccatrix ani-
ma mea! Domine dilexi decorem domus tuae, lo-
cum habitationis gloriae tuae. Vnam petij à Domino,
hanc requiram, vt inhabitem in domo Domini om-
nibus diebus vitae meae.
Aug. medit. cap. 37.
| |
Aug. solilo. cap. 35.
O verè beati! ô terq́ue quaterq́ue beati,
qui iam omnium malorum exuti, securi de
suâ immarcessibili gloriâ ad te, Regnum de-
coris, peruenire meruerunt! ô aeternum Re-
gnum, R egnum omnium saeculorum! vbi
lumen indeficiens & pax Dei quae exuperat
omnem sensum, in quo sanctorum animae
requiescunt, & laetitia sempiterna super capita eo-
rum; gaudium & exultationem obtinebunt & fu-
giet dolor & gemitus. O quàm gloriosum est Re-
gnum, in quo tecum, Domine, regnant omnes Sancti.
| |
Greg. in Ps. 7. poenitent.
Ibi est lux sine defectu; gaudium sine ge-
mitu; desiderium sine poenâ; amor sine tristi-
tiâ; satietas sine fastidio; sospitas sine vitio;
vita sine morte; sanus sine languore. Ibi san-
cti & humiles corde, ibi spiritus & animae iu-
storum, ibi cuncti coelestis Patriae ciues, &
Beatorum spirituum ordines, Regem in de-
core suo videntes, & in gloriâ virtutis eius
exultantes. Perfecta viget in omnibus chari-
tas, vna omnium laetitia, vna iucunditas.
Bone Iesv, verbum Patris, splendor pa-
| |
| |
ternae gloriae, in quem desiderant Angeli
prospicere, doce me facere voluntatem
tuam, vt à spiritu tuo bono deductus, ad bea-
tam illam perueniam Ciuitatem, vbi est dies
aeternus, & vnus omnium spiritus; vbi est cer-
ta securitas & secura aeternitas, & aeterna
tranquillitas, & tranquilla foelicitas, & foelix
suauitas, & suauis iucunditas; vbi tu Deus
cum Parte & Spiritu Sancto viuis & regnas
per infinita saeculorum saecula, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij