Milenus clachte
(1578)–Johan Baptista Houwaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 133]
| |
 | |
[pagina 134]
| |
[Want Belgica nu = inwendich = daer vergaet] Want Belgica nu = inwendich = daer vergaet, en
Lanex soo meer = ghepluckt = wordt:
Soo claght zy v = allendich = haren staet, en
Hoe zy seer = verdruckt = wordt.
Ick ben d'edel Belgica, die eens was verheuen
Door mijn vrome feyten, en voorspoedich leuen,
Was ick hooghe vermaert by alle staten:
Om dat my t'volck sou menichfuldich aencleuen,
Waren my schoon Priuilegien ghegheuen
Van Reysers, Coninghen, en Potentaten.
Ick hadde vele ghetrouwe ondersaten
Van Princen, borghers, vassalen, en heeren;
Die my beminden seer uytter maten,
En die my langh hebben ghehouwen in eeren.
Maer metter tijt sietmen veel dinghen verkeeren.
| |
[pagina 135]
| |
Nu ben ick die ghene die nootlijck claghen = moet,
Door t'groot ouerdaet dat ick verdraghen = moet:
Want my berooft zijn al mijn tresooren.
En want ick lijden ontallijcke plaghen = moet,
Dwinght my den noot dat ickt ghewaghen = moet
Diet beteren connen. Maer elck stopt zijn ooren:
Niemant en wilt mijn querele aenhooren.
Weder ick mijn clachte doe aen arm oft rijck:
Ia, zy willen hem som daerom noch stooren,
En veroordeelen my onghehoort in t'publijck.
Die goede saeck heeft, gheeftmen dicwils onghelijck.
En dwelck my es d'alder allendichste smerte,
T'slants verderuers hebben verslont mijn herte,
En haer adherenten mijn inghewant.
Destructie hout my in t'lijf menighe kerte.
Mijn vijanden roouent al met loose perte,
Dat ick en behouwe ghelt, goet, juweel noch pant.
En dan esser noch een bloetghierich tyrant,
Die my met ghewelt totten been wilt verscheuren:
En my wordt ghedaen cleyn onderstant.
Dus heb' ick te recht wel reden om treuren.
Men siet ter werelt groot ouerdaet ghebeuren.
| |
[pagina 136]
| |
Den Turck en sou met my soo onghenadich = niet,
Noch die Barbaren soo versmadich = niet
Handelen, al hadden zy my verwonnen met cracht.
Crassus en was soo onversadich = niet,
Noch Nero en was oock soo moordadich = niet,
Als dese goddeloose onredelijcke jacht.
Och mijn beschermer es onwijslijck bedacht,
Dat hy hem van flatteerders soo laet verdoouen:
En dat hy my vergheet, en soo cleyne acht,
Dat hy my soo laet verdrucken en beroouen.
Maer menich en wilt die waerheyt niet gheloouen.
O vrienden, ick roep v ter assistentie,
En claghe v die groote violentie
Die my wordt ghedaen uyt ghiericheyt en nijt.
Hulpt my stellen in mijn magnificentie,
En breect mijns vijants correspondentie,
Ghy siet voor ooghen dat meer es dan tijt.
Ghy siet verloren gaen t'ghemeyn proffijt:
Ghy siet my bringhen tot slauernijen:
En als ghy met my daer in comen zijt,
En suldy v seluen, noch my connen bevrijen.
Die hem seluen hulpt, hulpt God uyt t'lijen.
FINIS. |
|