De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen (3 delen)
(1976)–Arnold Houbraken–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 384]
| |
[Antony Vreem]Nu volgt ANTONY VREEM. Deze was een Dortenaar, myn stadgenoot, en ontrent van myn jaren. Zyn Moeder was getrouwe aan eenen Mes, meester Grofschilder die hem bestelde te leeren by G. Schalken die toenmaals nog te Dordrecht by zyn Vader in de Latynse School (daar hy Rector was) woonde. Maar gelyk een lentebloem, die door eene Noordsche hagelbuy, de knop van de steel gekneust word, voor 't openen van hare bloem, haaren planter in zyn hoop te leur stelt: zoo gebeurde het ook met dezen jongelink, die onder opzigt van Schalken fraai gevordert, nu al ondernam op eigen wieken te dryven: maar als men gevolglyk haast stont te zien wat van hem komen zoude, werd die hoop door de dood in den jare 1681 afgemaait, ter smart van zyn Moeder welke dubbele vrugten van haar gezaaide meende te plukken.
Te zyner gedagtenis vloeide dit volgende vaers uit de pen. ô Vreem! ô brave spruit, moest gy al meê de punt
Der felle doodschicht, in uw bange hart gevoelen?
Was ze onverbiddelyk op uw bederf gemunt?
En was haar woede door geen tranen te verkoelen?
En was 't met d' artzeny vergeefs voor u gepleit?
En moest uw lichaam in een duistre grafste dalen?
En voor de wormen tot een prooy zyn weg geleit?
ô Ja! wie stuit het? wie, stelde ooit die wreede palen?
Wie heeft dat woeden ooit gedwarsboomt in zyn loop?
Gestuit, geteugelt, of door wederstant doen keeren?
Wie was 't die ooit de knip des doods door list ontsloop?
Gy moest dan op uw beurt meê 't levensvuur ontberen,
| |
[pagina 385]
| |
Het zeker noodlot dat nooit sterveling ontgaat;
En u getroosten in des hemels welbehagen.
Gy gaat, wy volgen u met slepend rouwgewaat
Daar gy wordGa naar voetnoot* gelaurierd ten kerker ingedragen.
Godesse van de Konst, betreur zyn lot en ween,
En help zyn grafnaald met Cypresse en Laure streng'le,
Terwyl hy zinkt in't Graf, dat weergalmt op 't gesteen,
Daar ik myn tranen met zyn zuiv're Lykas mengle.
'k Zal met den tyd (de Dood ten spyt) zyn waarden naam
Met eene goude snoer, by 't puik der schilders kluist' ren,
En zyn gedagtenis ommeren door de Faam.
Dus zal het graf zyn Lyk, maar niet zyn naam verduist' ren.
|
|