Geld verdienen zal ik er nooit aan. Briefwisseling Ed. Hoornik en A.A.M. Stols, 1938-1954

[p. 233]

198 Ed. Hoornik aan A.A.M. Stols, 24 mei 1941

[Amsterdam,] 24-V [19]41

Beste Sander,

Vandaag ga ik met vacantie. Ik hoop Dinsdag even bij je aan te komen; ik breng dan de bundels ‘Op den drempel’ en ‘Schrijlings op den horizon mee’, en kan dan tevens mondeling je brief beantwoorden.⁷⁰⁸

Gaarne ontving ik dan ook honorarium, opdat ik mijn ‘Kostjuffrouw’ (‘De Pauwhof’-Wassenaar) kan bevredigen.⁷⁰⁹ Tot Dinsdag dus. Ik hoop dan ook Max Nord bij je te zien.

Hartelijks

Je Eddie

N.B. Brief aan Aafjes heb ik doorgestuurd.

708 Een brief van Stols tussen 17 en 23 mei is niet achterhaald.

709 Het landgoed De Pauwhof bij Wassenaar (Rijksstraatweg 420) was sinds 9 maart 1940 ingericht als centrum waar wetenschapsmensen en kunstenaars ongestoord konden werken. Hoornik, die gedurende de zomer van 1941 enige tijd op De Pauwhof logeerde, schreef op 7 juni 1941 het volgende gedichtje in het gastenboek: ‘Altijd rustloos als het windgeruisch, / van het eene naar het andre huis / - dichters hebben nergens domicilie - / was ik even in “De Pauwhof” thuis’. (Zie Ab Visser, Het Klooster van Sint Jurriaan. Pauwhofherinneringen, Utrecht/Antwerpen 1974.)
Op De Pauwhof werkte Hoornik ook aan de gedichtencyclus Een liefde, zo blijkt uit Max Nords ‘Twee ontmoetingen met Ed. Hoornik’ dat hij onder het pseudoniem J. d'Almaras in Het Vaderland van 31 juli 1941 publiceerde: ‘Toen hij hierheen kwam, had hij eenige verzen van een cyclus bij zich, die hij op den Pauwhof heeft afgemaakt. [...] Voor een aantal genoodigden van verschillende pluimage heeft hij dien cyclus op een avond op den Pauwhof voorgelezen. Cola Debrot was er, zijn mederedacteur van Criterium [...] en verder o.a. prof. P.N. van Eyck met zijn zoon, den jongen dichter Robert van Eyck, de redacteur-secretaris van Groot Nederland Arthur van Rantwijk, R. van Lier, eenige kunstbroeders op andere gebieden en vele belangstellenden. [...] Zonder eenige pathos en met heldere stem las hij zijn nieuwe verzen voor, die velen al beschouwden als het beste wat hij geschreven heeft. De toon is zuiver en zonder valschen of sentimenteelen bijklank en het lijkt of hij zich meer heeft losgemaakt van den invloed van Nijhoff.’ (Zie ook br. 201 n. 715.)