Kracht in swakheit

Op de valsche schyn van het schoone gelaat des Weerelts.

Wat is de weerelt vol bedrog?

Hoe valsch haar schoon gelaat?

Die, alsz' ons op het soetst toe-lacht,

Ons alderbitterst haat:

Sy is een rechte Delila,

Wie in haar schoot oyt rust,

Sy wel een oogenblik liefkoost,

Maar op syn Judas kust:

[p. 28]

 

Want al haar toeleg is, hoe best

 

Door snood verraat, den mensch

 

Te leveren aan d'helsche macht,

 

Naar Satans lust, en wensch.

 

O Heer! ik ben gantsch blind, en dom,

 

Hoe sal ik dan bestaan?

 

Als my de werelt vleyt, en streelt,

 

En tot my segt, wel aan;

 

Zo gy my dienen sult, ik sal

 

U geven hoog gebied,

 

Vermaak, en eer, daar toe, al wat

 

Uw oog begeerlyk siet.

 

Bewaart my doch in sulk geval,

 

Dat sy door soete reên,

 

My nimmer tot haar dienst en troon,

 

En sleep gevangen heen:

 

Of, so sy 't omme wenden mocht,

 

En dreygen met haar macht,

 

Met haat, met toorn, met vuur, en vlam,

 

Houd over my de wacht:

 

Dat ik op d'een, of d'ander wys

 

Haar nimmer dien of eer,

 

Maar U alleen, die 't waardig zyt,

 

Als aller Scheps'len Heer,

 

Dat in sich heeft het grootst geluk,

 

En aan den mensche doet

 

Genieten waare vreugd, en heyl,

 

En een bestendig goed.