Inleyding tot de hooge schoole der schilderkonst: anders de zichtbaere werelt

[p. t.o. 243]

[p. 243]

Melpomene, De Treurdichtster.
Het zevende Boek.

Inhoudt.

MElpomen ten Toneele op Treurspel afgericht

Toont dat wat zichtbaer is, in's Hemels gulde zaelen,
Op d' Aerde, en onder d' aerd', ja daer de geesten dwaelen,

Die zichtbaerheyt ontfangt door vuer of Zonnelicht.

Zy meet het onderscheyt van meer en minder lichten,

In kleur en klaerheyt, en zy wijst de graeden aen,

Zy leert de schaduwen op 't grondichste verstaen;

En, verre ziende, rept van schoone Deurgezichten

Is't Treurspel 't schoonste, dat vertoont wort op't Toneel,

De daeg-en schaduwkunst is hier geen minder deel.

Op de Print.

HIer is ons afgebeelt de braefst der Zangheldinnen:

Den Blixem vult haer vuist, zy heeft de Zon om't hooft,

En is aen't Hemels vuer, of eer Apol, verlooft;

Vulkaen kon zonder haer zijn proefstuk niet beginnen.

Haer brantglas straelt altijts, waer of zy't wendt of keert:

Treur dichters worden meest door haer en geest bereeden:
Fortuin, of wel 't geval, verdraeit zich op haer schreeden:

Zy schept vermaek in't geen vermindert of vermeert:

Verdonkert en verklaert: ontluikt of raekt aen't zwichten;
Met reden dan beheert zy schaduwen en lichten.