Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 94]

XXIV. Set uwe Reys,, Na Gods Paleys.

Amor est et nauita vitae.

Le monde est vne mer, cherchons nous vne barque:
Heureux, lequel auec l'Amour diuin s'embarque.

[p. 95]

De Liefde is ook Stuurman des levens.

XXIV. Gezang.

1.
O Mens! die op de woeste baren⁺

Van 's werrelts zee,⁺

Het zielgevaar eens veylig hoopt te ontvaren,⁺

Aan geruste ree.⁺

Zie voor u, myd de blinde klippen,⁺

Die te vreezen staan:⁺

Op dezen Oçeaan,⁺

Den storm en stryd te ontglippen:⁺

Is de dood ontgaan.⁺

2.
Hoe menig onweer aangestoven,⁺

Dreygt mast, en schip;⁺

Wanneer het bruld, en roert de gronden boven.⁺

Hier gaapt zand, en klip.⁺

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 96]

 

Daar komt de zielenroover zweven⁺

 

Met zyn helse boot,⁺

 

En dreygt met wissen schoot,⁺

 

Uw kiel de laag te geven,⁺

 

Daar gy zwerft in nood.⁺

3.
Wat raad om dit gevaar te myden?

Zet Liefde aan 't roer,

Gewoon met vlees en werrelt hier te stryden,

Trots al 't hels rumoer:

Met hem, raakt gy den hoek te boven.

Hy vreest storm nog stryd,

En overwind altyt.

O Liefde! waard te loven,

Daar gy stuurman zyt.

4.
Stuur 't Schip van ons bouvallig leven,

En vier het zeyl.

Uw Wapentuig in vlag, en doek gedreven,

Spelt der zielen heyl.

De nagels die het vlees doorboren,

Met de Doornekroon,

De Roe van smaat, en hoon,

De deugd om laag beschoren,

Wyst na 's Hemels Troon.

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 97]

 

Hier uit ryst eewig triomferen.

 

Schep moed ô ziel.

 

Laat al het hels gespook u vry braveren,

 

Gy behoud uw kiel.

 

Stuur dus de steven naar het baken

 

Van het eindloos ligt.

 

'K zie Jesus aangezigt,

 

Vol Liefde, u zelf genaken,

 

Daar het al voor zwigt.

Gelukkig die zig met Gods Liefde scheep begeeft;
Wiens levens Schip door zee van 's werrelts onweer streeft.

Toepassing.

O Liefde! vorst van rust, en vree.

Baak voor het schip van 't menslyk leven!

Dat oogende op een goede ree,

Vast heen en weder word gedreven,

Door 's werrelts storm, en zielenstryd;

VVanneer, wanneer zien we eens de stranden,

Daar zig 't gerust gemoed verblyd,

En geene zielenroovers landen?

Ach! Liefde stier ons aan de kust,
Daar 't hart in JESUS liefde rust.