Zedezangen en stigtelyke liederen

Nisi Dominus.
LIII^ste gezang.

Wijze, Meisjes, die zoo trots en fier &c.

Wie beneden 't stargewelf.

Uit zig zelf

Te bestaan hem wil vermeten,
Zal, bedrogen door zijn waan,

Haast vergaan

Daar hy Gode heeft vergeten.

Zoo de Bouwheer van 't heelal

'T aardse dal

Niet bezigtigde in het ronde,
En op yders los bestaan

'T oog liet gaan,

Alles storte voort te gronde.

Geen paleys, al stond het trots

Op een rots,

Sterker dan oit mens aanschouwde,
Of het storte plots ter neer

Zoo de Heer

Na zijn wil dat zelf niet bouwde.

[p. 81]

4

 

Maar wie in des Heeren naam

 

Zijne faam

 

Huis of aards geluk ziet groejen,

 

Zal, door zijne gunst gesterkt,

 

Wat hy werkt

 

Zien in kragt, en luister bloejen.

'T is door zijne wil alleen

Dat beneen

De aardse koningen regeeren.
Wie op hem zijn hope stelt

Zal geweld

Ramp nog werrelts onheil deeren.

'K heb daarom mijn levenslot

U mijn God!

Heel en al gestelt in handen.
Op dat nimmer los bestaan

My voortaan

Brenge in dootsgevaar of schanden.

Gy alleen hebt mijn gemoed

Tegenspoed

Haat, en onheil leeren dragen.
'K zing des uwen naam ten prijz

Eene wijz

Die al 't aardrijk zal behagen.

Want gy geeft mijn zwakke stem

[p. 82]

 

Kragt, en klem

 

Om na 't hoog paleis hier boven

 

Heen te zweven uit elx oog

 

Daar om hoog

 

Uwe magt alle Englen loven.

Daar is reeds mijn wens en zugt

En ik vlugt

Wars van alles hier beneden
Als ik zing uw naam ten prijz

Op die wijz

'T schijnvermaak der ydelheden.

Want berooft van u, is 't niet

Als verdriet

Wat ons komt alhier te voren:
Niet als quelling voor den geest.

Wie u vreest

Heeft zijn eewig heyl verkoren.