Gedichten. Deel 1

Op 't neghende verjaeren des brujloftdaghs van joffr^e Tesselscha Visschers en s^r. Allart Crombalgh.

Aen de zoete Tesselschaê⁺

En haer' ujtverkoore gaê

Heeft, tot noch toe, op 't verjaeren
Van hun echtelijk vergaêren,

De Godin der huwlijksplicht,⁵⁾

Met haer fakel toegelicht,

+ Aen de zoete Tesselschaê. Volgens hs. A. - Tesselschade ging in ondertrouw den 1sten Nov. 1623.

5) Godin, ‘Juno.’ Aant. van Hooft.

[p. 305]

 

Om de zorghen hen te leeren

 

Die geen huishouw kan ontberen,

 

Oft hij gaet, in kort, te grondt.

10

Alles heeft zijn maet, en stondt.

 

Wegh, ditmael, met Junoos blaker.¹¹⁾

 

Komt o Phoebus vroolijkmaker,

 

En ghij neghen zusters voorts.¹³⁾

 

Een van neeghnen houd' de toorts

15

Op het neghenste verjaeren

 

Van hun aldereerste paeren.

 

'T hujs heeft nu een' goede plooy.

 

Dies, die zorghen geeft de gooy,¹⁸⁾

 

Voor een tijdt, en wilt ontfonken

20

'T vuir der geestigheit verdronken

 

In bekomring met gezin.

 

Blaest haer 't jonge leven in.

 

Doet die Venuslijke vingren,

 

Weder op vyool verslingren:

25

Wanken, pen, penceel, en stift,²⁵⁾

 

Teelers van een edel schrift.

 

Lang genoegh is 't dat zij suften.

 

De doorluchtighe vernuften

 

Hebben, lang genoegh, gevast,

30

Nae de lekkernij, te gast,

 

Daer zij hen op plaght te nooden.

 

Wekt, ujt het getal der dooden,

 

Een', aen wie d' onsterflijkheit³³⁾

 

Over lang is toegeleidt.

35

Doet haer 't heughlijk hoefnat leppen,³⁵⁾

 

En een' versche jeughde scheppen,

 

T' allen neghen jaeren weêr:

 

Zoo verouwt zij nemmermeer.

11) blaker, fakkel.

13) neghen zusters, de Muzen.

18) geeft de gooy, gooit weg, zet op zij.

25) wanken, zwaaien.

33) een', nl. Tesselschade.

35) 't heughlijk hoefnat, het opwekkende water uit de Hippocrene, de door den hoef van Pegasius geslagen muzenbron.