Gedichten. Deel 1
(1899)–P.C. Hooft–
Auteursrecht onbekendZang ter bruyloft van heer Constantyn Huigens, ridder, geheimschrijver des prinssen van oranjen,
| |
[pagina 257]
| |
't En is van geenen doen, met vierige gebeden,Ga naar voetnoot7)
Te daegen, westwaert aen, de Paphisch' heiligheden,Ga naar voetnoot8)
Om over zegening van 't bruyloftbed te gaen.Ga naar voetnoot9)
10[regelnummer]
Onnoodigh is het, dat zich zelve zy besnoeyen
De gunst van Epikujr, en deezer feeste moeyen.Ga naar voetnoot11)Ga naar voetnoot11)
De bruydt, voor Venus, Min, en Hymen kan bestaen.Ga naar voetnoot12)
Indien dat, in den vleesch, met haer' betaemlijkheden,Ga naar voetnoot13)
d' Heilheiligh' Eer verscheen, zy zoud' haer' eige zeden,Ga naar voetnoot14)
15[regelnummer]
Hoe zinlijk datze zyn, met wanstal zien bekladt:Ga naar voetnoot15)
Niet rustend' oft z' en had gelaet en swier gebogen
Nae 't wezen van Susann'; en zeggen, deze toogenGa naar voetnoot17)
Zijn van de voeghlijkheidt een passer zonder dat.Ga naar voetnoot18)
Want haer verheven geest ontzindelt in de klaerheidtGa naar voetnoot19)
20[regelnummer]
Van ongefronste deughd, blinkt met de blijde waerheidtGa naar voetnoot20)
Eens zujveren gemoeds, daer niet schijnheilighs schujlt.
Alzoo dat elks gezicht gezoogen door 't geflonkerGa naar voetnoot22)
Daer heene vliet, gelijk als naer een licht in 't donker,
Waer mede d' Aerdeschim der Zonneschijn vervujlt.Ga naar voetnoot24)
25[regelnummer]
Zorghvuldige natujr, wat waert ghy wel beraeden,
Toen ghy die zoete ziel niet anders dacht te laeden
Als in een lichaem haer van fraeyigheên gelijk.
Wanschaepenheidt beswalkt den luyster der manieren.
Hier maeken een gespan het schoon en 't goedertieren,Ga naar voetnoot29)
30[regelnummer]
En haer beyd lief en waert aen aerd en hemelrijk.
Maer lief nocht waerdt zyn kan zoo lief den hemel smeken,
Dat hy ons aflaet gun van 't bijster hartebreken,Ga naar voetnoot32)
't Welk uyt het woeden van den brandt der liefd' ontstaet.
Dat maeghdelijk vernuft wel eer gewoon te lonken
35[regelnummer]
Alleen op wetenschap, nu grondelijk verzonken
In minnekommer, weet tot haeren wil geen raedt.
Op nieuwe wijze staen haer' lichjes in de lóchjes.Ga naar voetnoot37)
Haer' helder' harssen zyn bedwelmt met teêre tóghjes.
Haer hartje dobbert, en gantsch oneenpaerigh slaet.Ga naar voetnoot39)
40[regelnummer]
De zoete zinnetjens nu luchtigh zyn en wufjes,Ga naar voetnoot40)
En in een oogenblik weêr mijmerigh en sufjes.
De klóp der adren weet van geen' gerijmde maet.Ga naar voetnoot42)
| |
[pagina 258]
| |
Zy komt te koor; te keur; te knoop, die niet moet glyen:Ga naar voetnoot43)Ga naar voetnoot43)
En scheydt uyt het bezit van zoo veel' heerschappyen
45[regelnummer]
Haer opgedraegen door de jeughd van heusscher aerdt.Ga naar voetnoot45)
Wat lust u, koningin der harten, in te haelenGa naar voetnoot46)
Van uw vermogen rijk de wijdtgestrekte paelen?Ga naar voetnoot47)
Oft is een hart u meer als duyzendt harten waerdt?
En ghy, o Brujdegoom, en vindt gh' u niet verslaegen
50[regelnummer]
Van ankst, dat ghy alleen 't gebiedt zult moeten draegen
Van haer, die duyzenden regeerde met een rijs?
Ach, ach! wat grooter gloedt is 't, die ik zie genaekenGa naar voetnoot52)
Uw ingewandt, nu zy is zellev' aen het blaeken,
Die zoo veel' vlammen plagh t' ontsteken in haer ys?
55[regelnummer]
Al waer 't de dapperst en bestendighst aller helten,Ga naar voetnoot55)
Hy zoud' in zulk een' brandt gedwongen zyn te smelten,
Gelijk de witte sneeuw by 't heetgestookte vujr.
Maer smelt vry, dat uw ziel gesmolten in magh vloeyen
Ter wakkre wonde, die z' heeft in haer' borst te voeyen;Ga naar voetnoot59)
60[regelnummer]
En strek een balsem aen die levende quetsujr.
Ik zie uw' vuyst verlangt nae dat zy zich ontfouwe.
Ghy biedt haer d' ope palm, het zegel van de trouwe,
Der zege zeker, zoo zy die slechs annerandt.Ga naar voetnoot63)
Maer ghy, o maeghd, zie toe, wat gh' op u laedt voor lasten,
65[regelnummer]
Indien uw vingers zich vervordren toe te tasten.Ga naar voetnoot65)
Susanne, denk, gh' aenvaerdt des Prinssen rechterhandt.
Doch geene rechterhandt geschoeyt met ysre plaeten,
Waer meê dat hy den geen' die Hollandts vryheidt haeten,
Het bekkeneel in beukt, en 't holle brein verplet:
70[regelnummer]
Maer een', die dient den Vorst voor tweede tael en teken,
Stadthoudster van zyn mondt, in onweêrroeplijk spreken.Ga naar voetnoot71)
Die 't zeggen maekt tot zien, en van een woordt, een wet.
Een' handt de moeder van die konstelijke trekken,Ga naar voetnoot73)
Dewelk' ons schildery van eenen geest verstrekken,
75[regelnummer]
Die aen 't bevallijk lijf, in schoonheidt niet en wijkt.
Een handt, die blijdschap kan, in droefheidts boesem, baeren,
Als zy, met troetelstem begaevende de snaeren,Ga naar voetnoot77)
't Geschal der klaere keel, door leengeluydt, verrijkt.Ga naar voetnoot78)
| |
[pagina 259]
| |
Deez' draeght u aellijk op een hart, dat al zyn gróótmoedtGa naar voetnoot79)
80[regelnummer]
Bestaet in dienstvaerdy, en overgeven óótmoedt;Ga naar voetnoot80)
Een borst, die anders niet, als vier en vrundschap, aemt.
De schaemte maekt u schuw. Ach! denk hoe zich doorsnyen
Gevoelt al watter leeft, van 't lieffelijke lyen:
Jae zelfs, dat zich der Min, nocht aerdt nocht hemel schaemt.
85[regelnummer]
Hunn' Mingod is de Zon. Wen die haer komt verwarmen,Ga naar voetnoot85)
Ontsluyt zy zich van drooght', en als met open' armen,
Den hóógen hemel lokt, dat hy haer' lust verzaê.
Dès hy bewogen tot het weelderige boelen,Ga naar voetnoot88)
Komt, daelend' in haer' schoot, die vruchtbaerlijk bespoelen
90[regelnummer]
Met regen; en zich quijt als mannelijke gaê.
Haer' handt reedt toe; zy rejkt; zy raekt. Maer in 't verbeeldenGa naar voetnoot91)
Van 't groote woordt bevrucht met alle 's brujgooms weelden,Ga naar voetnoot92)
't Verstandt weêr steken blijft. 't Oogh van 't begrip wordt wijdt,
En maelt, ten breedst', haer af veroorloven van kusjes,
95[regelnummer]
Omhelsingen, en die vervaerelijke lusjes;
En hoeze, wintz' een hart, weêr gaet het haere quijt.Ga naar voetnoot96)
Des dejst het, daelt, en dut. Ach is hier aen geen helpen?Ga naar voetnoot97)
Haer' starren dujken in de paerlemoedre schelpen.Ga naar voetnoot98)
Die werpen perlen op van waeter doorschijnhel.
100[regelnummer]
Nochtans de zedigheidt verbiedt haer 't volle schreyen,
En weighrend' over boordt de traenen te geleyen,
Doet haer tot foly 't óógh, tot kasse dienen 't vel.Ga naar voetnoot102)
Ach met wat verwe zal z' haer uytspraeks zin verbloemen?Ga naar voetnoot103)
Zy kan geen neen, en dar het tegendeel niet noemen.Ga naar voetnoot104)
105[regelnummer]
Haer' heughnis schijnt die stem te bergen in een hoek.Ga naar voetnoot105)
Hoe datze 't reedschap van de taele tracht te stellen,
't En weet geen' dujtsche silb van j en a te spellen.Ga naar voetnoot107)
Oft huppeltz' op haer' tong, zy is terstondt weêr t' zoek.
In welk een' arbeydt gaet haer geest, om te geleggenGa naar voetnoot109)
110[regelnummer]
Van 't lastige gelujdt, en met een zaeligh zeggen
Te lóónen 't lijden, dat haer' minnaer nojt verdroot?
Ik zellef moed' en mat van haer' bekommeringen
Ten eindt van adem ben, en suffend' op het zingen,
Mijn' deun besluyten zoud', indien dat zy besloot.Ga naar voetnoot114)
| |
[pagina 260]
| |
115[regelnummer]
Haer hartje magh niet meer. De kneeder van de stemmenGa naar voetnoot115)
Gevoelt bewegenis. 't Yvoor vergeet zyn klemmen.Ga naar voetnoot116)
't Bewillight altemael tot op de lippen nae.
Te twisten schijnen deez' twee roô koraele dijken,
Wie d' eerste voor de vloedt der klank zal moeten wijken.
120[regelnummer]
Zy waeght het endelijk, en slaekt het swangre jae.Ga naar voetnoot120)
Beslaeze Constantijn. Ras rep u. Hartebrander,Ga naar voetnoot121)
Vang op 't gewiekte woordt. 't En won nojt Alexander
Zoo veel in all' zyn' tijdt, als ghy op eener stondt.
Hy heeft het: en om wis te wezen t' eenen maele,
125[regelnummer]
Dat zy 't herroepend' niet weêr in haer hals en haele,Ga naar voetnoot125)
Verzegelt met een klevend kusjen haeren mondt.
|
|