Gedichten. Deel 1
(1899)–P.C. Hooft–
Auteursrecht onbekendOp het gedicht van Clorinde.O dochter van Juppijn, die door geregelt queelenGa naar voetnoot+
Den juichenden Parnas zijn scheemrighe prieelenGa naar voetnoot2)
Doet drillen op uw' maet, met hun bewoghe blaên,
Mijn beed' is geenssins dat van u werd aengeheven,Ga naar voetnoot4)
5[regelnummer]
Om mijn toereênde stem gepasten tóón te geven.Ga naar voetnoot5)
Ick roep dit mael uw keel niet, maer uw' óóren aen.
| |
[pagina 243]
| |
Clorinde zingt. Zij zoud uw' helderheit verdujstren.Ga naar voetnoot7)
Werp wegh de boeken. Vlij de sinnen neêr tot lujstren.
Van haer leer rijmers swier, en der gelujden tucht;Ga naar voetnoot9)
10[regelnummer]
En neur haer naer, als jk. Al is de gorgel heesjes,
Mijn vlotte geest gescheept op gallemende geesjes
Van haeren aêm, vaert heen verdwijnen in de lucht.
Clorinde dauwt een dicht ujt haer' geleerde lippen,
Dat lustelijke lujm brengt in de Noorsche klippen;Ga naar voetnoot14)
15[regelnummer]
Dien eeuwigh zal de lach in 't aenzicht blijven staen.
In 't lieffelijk geschal, de dieren d' ooren wejken.Ga naar voetnoot16)
Ick zie den toelóóp reê van esschen en van eiken,Ga naar voetnoot17)
En al 't gestrujkte volk tot dese preeke gaen.
Zie toe robijne mont. Ghij doet de diepe daelen
20[regelnummer]
De berghen en het woudt, in hovaerdij verdwaelen,
Zij storten plotsigh in verwaentheids ijdle zondt,
Door dien dat zij uw liedt zijn wenden, en zijn keeren,
Zijn' vlughjes en zijn' val naekujerend' afleeren,Ga naar voetnoot23)
En kaetsen met uw klank. Zie toe robijne mondt.
25[regelnummer]
De snaetrend' Echo, die men nojt verdubblen hoorde
Meer dan de laeste reên, valt snakkend' in de woorde'Ga naar voetnoot26)
Van uw' gesmolte spraek, dat haer' spelonke dreunt.Ga naar voetnoot27)
Zoo steurt de Florentijn, op vorstlijke tóónneelen,Ga naar voetnoot28)
Met morrende teorb 't gesprek der geen' die spelen,Ga naar voetnoot29)
30[regelnummer]
En schijnt dat hunne wijz' op het gedommel steunt.Ga naar voetnoot30)
Zoo ghij wilt stichten stadt vol koninklijke daeken,
Het is u kleene konst de steenen vlug te maeken.
Fabrijk slechs: zelve zij zich zullen staplen óp,Ga naar voetnoot33)
Tot een swaerlijvigheit zoo braef, dat d' eedle vestenGa naar voetnoot34)
35[regelnummer]
Amphjons zullen niet dan neederighe nestenGa naar voetnoot35)
Zich dunken, en van schaemt' intrekken hunnen tóp.
Ghij noemt mij zon. Ick hield 't voor overtalligh' eeren,Ga naar voetnoot37)
'T en waer' ghij, wien 't u lust, kondt in Apollo keeren.
Maer tot zoo fijn een beeldt mijn marmor is te gróf.
40[regelnummer]
Doch als ghij d' handigheidt van uw vernuft wilt reppen,
Ick weet uw weetenschap kan, met een zet, verscheppen
Het maxel niet alleen, maer zellef ook de stóf.
| |
[pagina 244]
| |
Waer jck Apoll', en had te deelen ujt de daeghen,
Ick zett' u, boven mij, in 't blakenst van den waeghen.
45[regelnummer]
Ick lichte, met perrujk met al, mijn laurenhoedt:Ga naar voetnoot45)
En zond' 't gevlochten lof met lókken gouds daer tussenGa naar voetnoot46)
Opofferende doen uw' zilvre zooltjes kussen,
Gelukkigh hooftsieraedt waer 't kussen van uw' voet.Ga naar voetnoot48)
Ghij zoudt voor vracht, en jck alleen voor voerman rijen,
50[regelnummer]
Voor voerman? neen. Ick zoud de toomen laeten glijen.
Mijn' hengsten hoefden dan bestier van lerp nocht reep,Ga naar voetnoot51)
Om 't hollen te verhoên, oft aen te binden 't rennen;Ga naar voetnoot52)
Ghij hadt, met deunen, slechs mijn' jaght bij 't oor te mennen.
Uw' stemme rijden zoud' voor brejdel ende sweep.
55[regelnummer]
Quam menschenbeê mij tot een' zoeten dagh verspreeken,Ga naar voetnoot55)
'k Ging, om een lonkjen lichts, met inlijk' ootmoet, smeken
Uw overgodlijk óógh, tot sausse van mijn schijn.Ga naar voetnoot57)
Dies 't aerdtrijk baeren zoud' zulk' ongewoone goedenGa naar voetnoot58)
Dat haere burgerij had lichtlijk te bevroedenGa naar voetnoot59)
60[regelnummer]
De zonne maer een maen van nieuwe zon te zijn.
Uw' troetelende tong, met kittelkeurigh vórmenGa naar voetnoot61)
Van nooten nojt gehoort, zoud' de lujtrufte stórmen
Doen vallen op hun vlakst. Als Aeolus genoot
Het drifzoet uwer tael', de worstelende windenGa naar voetnoot64)
65[regelnummer]
Zoud' hij in zeemen zak, oft hun de keel toe binden:Ga naar voetnoot65)
Behalven, die u nae, met bolle blaesjes, floot.Ga naar voetnoot66)
Maer heeft mij Phebus in? Ick raez. De zeven ringenGa naar voetnoot67)
Van 't blaeuw gewelf hun draej doen op Clorindes zingen,
Nae tujghenisse van mijn veervervoert gezicht.
70[regelnummer]
Haer stemme nóódt ter rey de groote personaedjen,
Die daer op schildwacht staen voor d' hooghste timmeraedjen,Ga naar voetnoot71)
En maekt al 't hemelsch hajr zijn' gulde voeten licht.
Ghij dichtren hajligh, die deedt door uw wonder werken
Mijn' geest aenwassen, ujt zijn' ijver, deese vlerken,
75[regelnummer]
Ach wissel nemmermeer zijn' veedren weêr aen lóót.Ga naar voetnoot75)
Op dat mij niet en tref de swaerste last van allen,
En hoe jck hoogher steegh, mij laegher stae te vallen.Ga naar voetnoot77)
Noch viel jck liever waer 't maer in Clorindes schóót.
|
|