Gedichten. Deel 1

Sang.

Wijse: Aux plaisirs, aux delices bergeres: etc.

Rosemont, hoordij speelen noch singen?⁺

Siet den daegheraedt op koomen dringen.

Dertele dujven, en swaenen, en mussen,
Souden de vaeck wt uw ooghen wel kussen;

Soo 't u luste de doode te rujmen,⁵⁾

Om de lust vande levende plujmen.⁶⁾

Alle wejden, en dujnen, en daelen

Haeren aem met verheughen ophaelen.

'T jeughelijck jaer met sijn vroolijcke tijen,
Is rechtevoort op sijn quixte [te] vrijen.¹⁰⁾

Krujen, boomen, en bloemen verovren¹¹⁾

En haer proncken met levende lovren.

'T weeligh vee op de graesighe zooden,

O me min, ons te brujlofte nooden.

Al haer gesicht haer gebaer en haer spreecken,¹⁵⁾
Loopen op 't lest vande minlijcke treecken.¹⁶⁾

Op op op, eer de zon inden dauw schijn.

Laet ons alle gedierte te gauw zijn.

Mithra.
1621.

+ Rosemont, hoordij.

5) de doode te rujmen, de doode pluimen, het bed, te verlaten.

6) de levende plujmen, het gevogelte.

10) rechtevoort, nu, op dit oogenblik; op sijn quixte, op zijn levendigst, zijn lustigst.

11) verovren, enz. krijgen levende loovren en pronken er zich mede.

15) gesicht, de uitdrukking hunner oogen; gebaer, uiterlijk voorkomen, de wijze, waarop zij zich gebaren (aanstellen, gedragen, voordoen).

16) loopen op 't lest, wijzen er opdat de ‘minlijcke treecken’ weldra zullen ophouden en ‘de bruiloft’ zal beginnen.