Logo DBNL
Gedichten. Deel 1 (1899)

Gedichten. Deel 1

(1899)–P.C. Hooft–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Claech-leidt.+

 
Vliedt ver van mijn geluit, blijgeestige Godinnen,1)
 
Die watr' en bosch bewoont, en stadich met geneucht
 
Door eenen ring van lusten rolt u sachte sinnen,3)
 
En met u teer gemoedt tegen geen hartseer meucht.4)
 
7/31 Dinxd.
5
Want mijn mistroostich hart vol droevige gedachten,
 
En heft geen lichte wijs van blijde deuntjes op,
 
Maer diepe sucht op sucht dringt wtberstende clachten
 
Van rampsalige Liefd, wt mijn benaude crop.
 
 
 
Dan, woont in dese wael een droeve geest swaermoedich,9)
10
Die nae d' ellende van de crancke menschen haeckt,
 
Nae 't plassen, luister die, der traenen overvloedich,11)
 
Dat mijn benaut geschreij in 't stille water maeckt.
 
9/1 Woonsd.
 
Of schuilt, in dit geboomt, eenige Nymph, door 't proeven13)
 
Van minnens tegenspoet, geleert, in het beswaer14)
15
Van droeve minnaers, haer medogend te bedroeven,
 
Die leen mij wat gehoors, en trooste' haer met een quaêr.16)
 
 
 
Melpomene bedaerdt, die de morrende snaeren,17)
 
Van u grove vyool met ebben booghe streelt,
 
Singende 't cranck geluck den Princen wedervaren,19)
20
En Minnaers ramp, die niet van Princen val verscheelt:
 
 
 
O Dochter wijs des al-vervullers en omringers21)
 
Juppijns, U roep ick aen, in troosteloose last;
 
Geeft, o Godinne, mij, met u geleerde vingers,
 
Soo clachelijcken tóón als mijn ellende past.
25
Int bloeyen van mijn jeucht en 't rijpen van mijn sinnen,
 
Deed mij, d' alscheppende Godins speelsiecke kindt26)
 
Loshartich doch bedacht nu d' een, nu d' ander minnen,27)
 
Daer mij tgeluck af scheide', al was jck weer bemindt.28)
 
 
 
Maer doe mijn jaeren vijf wtbrachten op drie sessen,29)
30
Als aenwassenden ernst de wufste zinnen breeckt,
 
Toonden mij twee, de schoonste' en cloeckste der Godessen,
 
Haer suigeling van beyde' om strijdt braef opgequeeckt.
 
 
 
D' aensienelijcke vrouw vol goddelijcke zeden,33)
 
Spoot wt haer hel gesicht een grootachtbare strael;34)
35
Eerwaerdich was 't gelaet, haer lichaem schoon besneden,35)
 
Vloeyende wijsheit voerde' haer aldersoetste tael.
 
8/2 Dond. op Scheiwael.
 
Haer aldersoetste tael die watter was tyrannich
 
En overfors van moed, vernedert tot haer tooch.38)
 
En haer strokende sang veel harten wederspannich39)
40
Vol barsheit temde', en ras gedweech ter liefde booch.40)
 
4/3 Dond. 1608.
 
Moedighe vromicheit die 't ijslijxt con versmaeden41)
 
Gelijck bij proef de doodt vervuld' haer inborst heel;42)
 
Voorsichticheit bedacht mat haer bescheiden daden,43)
 
Dat zij niet doolden in te luttel of te veel.
 
- d.
 
t Amsterdam.
45
Haer schrandre lieflijckheit, daer selve voor moet knielen
 
De gouden Venus, en de lustelijxste Min,46)
 
Met doordringende cracht, zooch de vergeven zielen,47)
 
Het eene lichaem wt, en bliesse 't ander in.
 
9/30 Sondach 1607.
 
De blinckende cieraên, daer andre mee verschenen,
50
Aen lichaem en gemoedt, meer als gemeen van maet;50)
 
Als sij haer opdee, ras verdoofden, en verdweenen,51)
 
Gelijck de starren voor den frisschen daegeraet.
 
 
 
Sulck wasse, die mij ving, sulck wasse die mij toomde,
 
Sulck wasse die mij briede' het merrech in 't gebeent,
55
Sulck wasse die jck dacht, sulck wasse die jck droomde,
 
Sulck wasse, die jck heb wt al mijn cracht gemeent.56)
 
2/25 Maend.
 
Misschien waer billick, datmen driemael salich telde
 
Wie haer aenschoude', of sucht, of traen liet om haer min,
 
Wat was degene dan, in wiens geweldt sij stelde59)
60
Haer edel hart daer zij hem hechte midden in.
 
3/30 Sondach.
 
Ach! die claeroochde Son met sijn bedreven paerden,
 
Wist te berijden, van de Steenbock tot de Creeft,
 
Niet sterffelijx, of 't was daer toe te cleen van waerden:
 
Maer, was de waerde min, meer glans de weldaet heeft.64)
 
4/3 Donderdach.
65
Meer glans de weldaet heeft, dat niet alleen genoechde65)
 
De conincklijckste ziel des werelts op dat pas66)
 
Aen mijnen dienst, maer noch haer mildste goetheit swoechde,
 
Om dienen aen die tot haer dienst onwaerdich was.
 
4/9 Woonsd.
 
Heilighe Venus, o! wiens innerlijck doorsnij'en
70
Tberoerde menschlijck hart in Liefde doet verwoên,
 
Wat hadden reuck en smaeck de' hemelsche leckernijen
 
Daer ghij, Godin, mee laefd' ons blakende gemoên!
 
4/13 Sondach.
 
Een blick haers oochs verweckte' een vlam, die sulde binnen73)
 
Mijn adren door, en smolt mijn siel, met flaeuwten teer;
75
Het bloedt ontliep mijn hart, door de wonde der minnen,
 
In haer hart, wellex bloedt int mijne vloeyde weer.
 
4/19 Saterd.
 
Met jonstes, dancks en Lofs opstijgende' offeranden
 
Socht ons gevlochten Liefd elckander te versaen.
 
Versaeden? niet: maer voên met dranck die 't staedich branden
80
Van onsen dorst voldoen con, sonder dorst verslaen.
 
4/20 Sondach.
 
Persische vorsten houdt u pracht: u elpenbeenen
 
Gestoelt, u rode zijd mijn gierich ooch versmaet,82)
 
En 't flickren van u goudt, en 't flonckren van u steenen,
 
Dewijl 't in haer eerwaerdich aenschijn weiden gaet.
 
 
85
Der Ingas schat verheert van Spaegnes wreetste knechten85)
 
Door hulp van 't vlugge loot, en t bose buldercruidt,
 
Soud jck een arrem-ring daer van haer blonde vlechten87)
 
Aen ruilen? of aen al d' oost-jndiaensche buit?
 
 
 
4/24 Donderdach.
 
Al boodij 't, Donder-godt, mij aen, jck liet u houwen89)
90
U driepuntich geweer dat ghij in gramschap smijt;90)
 
Mijn rechterhandt beknelt de rechterhandt mijns vrouwen,91)
 
Heeft om u blixem fel t' aenvaerden niet de tijdt.
 
 
 
4/22 Dinxdach.
 
 
 
Maer, oïme! doen wij' in het diepst gedompelt laegen
 
Van onse heilige weeld, God lovende, bestont
95
'T cranck-sinnige Geval met daverende slaegen95)
 
Te slopen 't slot-houdt van al onser vreuchden grondt.96)
 
 
 
4/23 Woonsdach.
 
 
 
Het maejden af onse' hoop van 't eeuwelijck versaemen,
 
Daer eeuwich hete Liefd wt al haer cracht nae speurt;98)
 
En ongenaedich, quam het scheiden ons lichaemen,
100
Doen 't de' harten niet en con, die 't naebij had gescheurt.100)
 
 
 
4/24 Donderdach.
 
 
 
Die 't naebij had gescheurt; want haeren geest verheven
 
Bespiend' op juiste waech, met aendacht niet gering,102)
 
Wat dat het scheelt met Lief of sonder Lief te leven,
 
Besloot dat doodt sijn boven Lief-loos leven ging.
 
 
 
4/28 Maendach.
 
 
105
De welgeboren Vrouw van Seneca verclaerde
 
Te willen in de doot haer Ega laten niet;106)
 
Mijn vrouw haer opset, diep int manlijck hart bewaerde,107)
 
Op dat haer Lief geenssins zijn drachlijck leven liet.
 
 
 
Doe drachlijck. Want nae veel mistroosticheên weemoedich,109)
110
Veel traenen, clachten bang vergeefs gegoten wt,
 
Ontfing mij (door haer hulp) een troosteresse goedich:111)
 
Sij vandt geen naeder troost, en heelde dat besluit.112)
 
 
 
Wt haer gedaente bleeck, mocht 's yemandt, die bevangen113)
 
Met naedacht was, doch raên (al speelde' het gladt satijn
115
Met blosend incarnaet op haer bestorven wangen)
 
In 't jonggeselschap, dat se' haer waende 't laest te zijn.
 
 
 
4/29 Dinxdach.
 
 
 
Ach, hoe naer hadse' haer purpren siel wt laten lecken117)
 
Door 't prickjen van een vlijm, en 't eewich ijs gedóócht!118)
 
Maer eerse' haer vinden con alleen, om af te trecken
120
'T verbindsel, was de wondt sorchvuldich al verdróócht.120)
 
 
 
5/3 Saterdach.
 
Ach Cantharides, onder naeme van de pijnen121)
 
Te slissen in 't gebidt, van hier, van daer vergaert,122)
 
Hoe nae bij hadt gh' haer ejndt doen bij gevalle schijnen,123)
 
En 's Aertrijx lonckdoel doen verdwijnen inder Aerdt!
 
 
125
Maer u verswolgen gift ontsach met recht, te deren
 
De gene die de deucht voor hare voester eert;
 
De Menner van den dach was om te rug te keren,127)
 
Van 't droeve schouwspel, waert gij niet terug gekeert.
 
 
 
Ghij keerden soo ghij quaemt, door het genesend braken;
130
Want d' eeuwich beste macht, die sorch voor alles draecht,
 
En wilde soo gering het gene niet ontmaken,131)
 
In 't welck te scheppen, hij soo seer sich had behaecht.
 
 
 
5/8 Donderdach.
 
 
 
Nochtans een wrede zieckt wt u venijn ontsteken
 
De' hajlighe leden smeet te bedde' in swaer verdriet
135
Die (crachten en gedaent voor haeren roof gestreken)135)
 
Haer al te weinich meer, als 't swacke leven, liet.
 
 
 
5/9 Vrijdach.
 
 
 
Doch sij verquam; en siende, dat haer Godt verclaeren137)
 
Quam, door dit tweede, nu soo merkelijck, verlet,138)
 
Sijn liefste lust te sijn in 't leven haer te spaeren,
140
Heeft haer gebogen wil in Godes wil geset.
 
 
 
5/10 Saterd.
 
 
 
Droefheid, terwijl, en sorch, en wreder als sij bejde
 
De vrese prangden 't hart haers vroomen moeders plat,
 
Die altijt groot van moedt, weemoedich doen beschreide
 
D' onrijpe val haers vruchts, daer sij dus hooch op tradt.144)
 
Dus ver wtgeschreven den
 
5/1608/19
145
Want Niobe' en Latona' wtmuntende van naemen145)
 
Om haere vruchten schoon, die hadden moeten, wt146)
 
Haer spitse trotsheit een gemenen nijdt versamen,147)
 
Waer dese moeder hen vertoont, met dese spruit.148)

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied