De briefwisseling van P.C. Hooft. Deel 3
(1979)–P.C. Hooft–
Auteursrechtelijk beschermdDerde deel
|
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 264]
| |
1030 Weledelen, gestrengen, manhaften, zeer voorzienighen Heere Mijnen Heere, Joachim van Wikkevoort, Ridder, Raedsheer van de Hooghejt der Landtgraevinne van Hessen, op den singel, bij Jan Rooden tooren, inde ploegh, tot Amsterdam.Ga naar eind*(v. Wickev.: 9 Juillet 1640 M. Hooft de Muijden) Loont.
1Mijn' Heere ende Neeve,
2De geen, die althans mijn Apollo is, zejdt van Vitellius, NunciosGa naar eind2 3 cladis occultans, stultâ dissimulatione, remedia potius malorum quam mala 4 differebat. Quippe confitenti consultantique supererant spes viresque: cum é 5 contrario laeta omnia fingeret, falsis ingravescebat. Een' goede ver-6maening voor lujden, die hun deel aen 't belejdt van wereldscheGa naar eind6 7 zaeken hebben. Daerentussen is zij andren, die, gelijk ik, zich daer 8 bujten vinden, niet ondienstigh: cum tela praevisa minus feriant;Ga naar eind8 9 ende dewijl het draghlijker valt, zich allenskens te gewennen tot 10 tegenspoedt, dan, nae rekening gemaekt op voorspoedt, de 11 ongenught plotselijk op het hart te krijghen. De Fortujn zet onsGa naar eind11 12 zeker haer eerste lachen wel betaelt met zulk eene neep, als 't verliesGa naar eind12 13 van zoo treflijke krijslujden is, ende van een stuk geschuts, 't welk, 14 hoe kleen ook, ons betujght, dat de wederparthij meester der 15 waelplaetse gebleeven is. Mij verwondert, indien onz hejrGa naar eind15 16 geheelijk den voet op 't vaste had, waer het aen ontbreeken moght, 17 dat men den Graeve Henrik Cazimir, wiens ongeluk ik, oordeelen- 18 de alleens als U. Ed. Gestr. van de waerdije zijns persoons, metGa naar eind18 19 groote deernis verstae, niet beter heeft ingevolght. Hier speurt menGa naar eind19 20 de waerhejt der bijspreuke, een hondt is stout op zijnen ejghen dam:Ga naar eind20 21 ende blijkt dat de Spanjaerds bezeffen, dat men hun nae de krooneGa naar eind21 22 steekt: naerdien zij zoo groot een' stijfzinnighejt der onzen, met 23 grooter, niet alleen hebben wederstaen, maer doen swichten. HoeGa naar eind23 24Ga naar margenoot+ magh doch deeze harde beteghening bij gekoomen zijn? hoe sterk deGa naar eind24 25 vijandt geweest? hoe swak de onzen? zouden deze wel verrast zijn,Ga naar eind25 26 door verzujm van vlijtighe kundschaphaelers in 't veldt te hebben?Ga naar eind26 27 Ik hoope hierop wat naeder bericht te worden door U. Ed. Gestr. 28 als ik, gelijk mij eerlang te doen staet, om de zaeke van Vrieslandt, | |
[pagina 265]
| |
29 tot Amsterdam koom. Maer de hoope van gewenschte ujtkoomst 30 ontzijght mij, in U. Ed. Gestr. waerneemen, dat de vijandt gewaer-Ga naar eind3031schuwt is, en 't weder zoo ongunstigh. Atrecht geeft eenighenGa naar eind31 32 troost; moghte die langer dujren, dan de Franchojzen gemejnlijk 33 doen in hunne vujrighejt: hoewel deze verquikking niet volmaekt 34 is, mits den ramp des Markgraeven van Gesvres; van wiens deughdGa naar eind34 35 ende heushejt mij gedenkt dat ik U. Ed. Gestr. meermaels hoorde 36 zeer loflijk gewaeghen. Dat 200 Spaensche bevelhebbers getracht 37 hebben zich in die stadt te werpen, bewijst de ernsthaftighejt vanGa naar eind37 38 dien Landtaerdt, de nejrstighejt der hooghe bewindslujden, ende in 39 wat achting zij de plaets houden. De hoope des herwinnens van 40 Turin vlaejt mij grootelijx: maer de vreeze van U. Ed. Gestr. dieGa naar eind40 41 ongewoon is het schip op mooij weder te laeden, jaeght mij geen'Ga naar eind41 42 kleene anxt aen. Konde de Franchojs zijn' stonde in CataloigneGa naar eind42 43 waerneemen, het waere, mijns bedunkens, den Spanjaerde 't vujrGa naar eind43 44 zoo nae gelejdt dat hij werk zoude vinden om de rest van zijn hujs 45 te behoeden. Het scheursel van Engelandt en Schotlandt, is nietGa naar eind45 46 geschaepen lichtelijk zoo te heelen, oft het zal somtijds weder ujtGa naar eind46 47 koomen. Daer het wantrouwen eens zoo verre inwortelt, wil het 48 gemejnlijk, den ganschen tijdt door, bittre bloemen, oft vruchtenGa naar eind48 49 van quaedt vermoeden draeghen. Doch, indien dier vruchten eene 50 is de geneghenhejt tot verdragh met d'Oostindische Maetschappy,Ga naar eind50 51 zoo hebben wij vooreerst geen klaeghen daerover: alzoo wejnighGa naar eind51 52 als over den kleenen schijn tot een verdragh, waerbij de EngelscheGa naar eind52 53 Maetschappij den vrijen handel in bejde de Indien bedingen 54 moghte: 't welk ik verre te zoeken acht. Eevenwel, 't is, niet mij 55 alleen, maer wel wijzen lujden, dikwijls ujt hunne gissing gegaen.Ga naar eind55 56 Mij is lief dat mijne zaeken in Vrankrijk op goeden voet zijn, omGa naar eind56 57 nu haest af te loopen: maer dit leedt loopt 'er onder, dat ik oorzaek 58 van zoo veel moejtes ben, als 't U. Ed. Gestr. gelieft daerom aen te 59 wenden. Mijn' Heer Barlaeus zal mijn getujgh zijn, dat ik U. Ed. 60 Gestr. groetenis aen zijne E. en haere dochter gedaen heb. Zijn' E. 61 is niet zoo zeer mijn gast geweest, als ik de haere op geestelijke spijz,Ga naar eind61 62 die mij 't hart gezalft heeft. Ujt den grondt van 't zelve gebieden ik, 63 mijn' Hujsvrouw, ende dochters ons in de beste gunste van U. Ed. 64 Gestr. ende kussen op 't nedrighste, met U. Ed. Gestr. oorlof, de 65 waerde handen van Mê Vrouw onze Nichte, gelijk verplicht is, 66 Mijn' Heere ende Neeve, 67U. Ed. Gestr. 68Onderdaenste ootmoedighste 69dienaer, 70P.C. Hóóft. 69Van den Hujze te Mujde, 708en Julij 1640. | |
[pagina 266]
| |
Een poging om Hulst in te nemen is mislukt; Hendrik Casimir, de stadhouder van Friesland, is gesneuveld. - Over de belegeringen van Atrecht en Turijn, de opstand in Catalonië en de oorlog tussen Engeland en Schotland. |
|