|
| |
| |
| |
Mommery.
De Min met het schilt van Medusa sonder booch of pylen, achter hem drie Minnaers, Wanhopende, Hopende, Ghenietende, met goude ketens aen haer beenen als Slaven.
Die niemandt uyt en sondert
Berooft soo menich hondert,
Wiens naem op Aerden dondert,
En zijt daer af verwondert;
Ten hemel hoogh gheresen.
Cupido creech, door desen,
Maer ghy mocht hem belesen
Zijn Moeder raet ginck vragen/
En sey, wat duysent plaghen!
Van't gheen ghy hebt ghewracht
Soo licht op eenen nacht.
V Koocker mochtmen kloven;
Hooch is haer schoonheyts aert,
| |
| |
Zy preeckte voor een dooven
Hoe (seyd' hy) kan't gheschien?
Hy wildet niet ghelooven,
Maer moest het gaen besien.
Soo neemt Minervas schilt,
Gaet haer daer mee betrapen,
Dat ellick een voor't slapen
Laet hier u eyghen wapen,
Soo raeckt ghy dat niet quijt.
Dat Backhuys, sey de Min,
Heeft wonderlijcke krachten.
't Verkeert de Iongmans in
Steenrotsen, die't betrachten.
Set dat uyt u ghedachten,
(Sey zy) van daer ist vert:
Haer schoonheyt kan versachten,
Soo seer als dat verhart.
SOo haest dit had verstaen
Is vrolijck opghespronghen:
Want nae zijn Moeders tonghe
Al ist een dertel Ionghen
Brooddroncken op ghevoet.
Zijn dus een Heer zijn knechten:
Dat staet ons uyt te rechten.
't En baet gheen teghenvechten;
Dees ketens schoon van gout.
Heeft hy ons aen gaen hechten,
En voor zijn Slaven hout.
| |
| |
Van al de Min zijn Slaven:
Want sommich met gheschrey
In wanhoop leyt begraven:
En sommich gaet hem laven
Met hoop, die strydich leeft.
Een meester van mijn sinnen.
Ick weet dat ick kan winnen
Mijn Lief tot gheender uyr,
Nochtans kan niet van binnen
Blusschen 't ontsteecken vuyr.
Gheen smert als Min den mynen;
By wanhoop haer noch schoon;
Ick moet door Min verdwynen,
Mijn Lief eens te ghenieten.
Tsint my de Min quam schieten,
En heb ick noyt verdrieten,
Arbeyt noch moeyt ontsien:
Iae mijn begheerten lieten
Wat lust my soud ghebeuren,
Verhooren mocht mijn treuren,
| |
| |
Soo kan ick niet bespeuren,
Dat niemandt, haer te veuren,
Zijn lijf en leven spaert.
DAer is gheen hoogher standt
Dan Liefsghenot in trouwe.
Het harte van mijn Vrouwe.
Wanneer dat ick aenschouwe
Neen seecker ick en houwe
Dat voor gheen aerdtsche lust.
Zijn in elckaer ghevloghen
Mijn ziel in haer ghetoghen,
Elck gae zijn jonste vlyen,
Tot die standtvastich vryen,
Maeckt Slaven van u tween.
|
|
Auteursrechtvrij