Emblemata amatoria
(1611)–P.C. Hooft, R.J. de Nerée, C.G. Plemp– AuteursrechtvrijAfbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr
[pagina 90]
| |
Wyse: Vluchtighe Nymph, &c.WIndeken, daer het bosch afdrilt,
Weest mijn brack, doet op het wilt,
Dat ick jaghe // Spreyt de haghen,
En de telghen van elckaer,
Moghelijck schuylt mijn Nymphe daer.
Nymphe, soo ras als ghy vermoedt,
Dat mijn gangh tot uwaerts spoedt,
Loopt ghy schuylen // In de kuylen,
En het diepste van het woudt,
Daer ghy met recht vervaert zijn soudt.
Vreesdy niet dat de Satyrs daer
V eens mochten nemen waer,
En beknellen? 'Tzijn ghesellen,
Die wel nemen t'uwer spijt,
'Tgeen daer een Harder lang om vrijt.
Sonder te dencken, dat, in't cruydt,
Dickwils slanghen gladt van huydt
Zijn verholen // Loopt ghy dolen:
Maer nochtans hoe seer ghy vliedt,
Dat ghy my haet en dunckt my niet.
Want, doe wy laest, van s' avonts laet,
Songhen, tot den dagheraet,
Met elckander // En uyt d'ander,
Tot den dans ick u verkoos,
Bloosden u wanghen als een roos.
Mompelen hoord ick op, dat pas,
Dat dat gheen quaet teecken was,
En wanneer ick // Heel begheerlijck,
Kussen quam u mondtjen teer,
Repten u lipgens, dochtme, weer.
'Tweygheren en d'afkeericheyt
Voecht soo wel niet alsmen seyt,
Voor de Vrouwen; 'Tkan haer rouwen;
Die geboden dienst versmaet,
Wenschter wel om, als 't is te laet.
|
|