Nieuwe kijkjes in 't rond

[p. 17]

Morgenwandeling.

Ik hoorde om zeven uren
Van morgen bij mijn buren

't Gekraai al van den haan.

De zon scheen door de ruiten,
En wenkte me naar buiten,

'k Ben gauw toen opgestaan.

En in den tuin gekomen,
Hoorde ik uit alle boomen

Der vooglen morgenzang.

Ze schenen me te vragen:
‘Waarom slaap je alle dagen

Toch zoo verschriklijk lang?’

[p. 18]

 

Wat heeft het mij gespeten,

 

Dat 'k nooit nog had geweten,

 

Hoe mooi 't vroeg 's morgens was.

 

Zoo frisch was 't en zoo keurig,

 

De bloemetjes zoo geurig,

 

De dauw blonk nog in 't gras.

 

 

 

Ik dacht: zou ik mijn vrinden

 

Nu ook al buiten vinden?

 

'k Ben naar hen toe gegaan.

 

Ik haalde ze uit de veeren,

 

Gauw waren ze in de, kleeren

 

En met mij in de laan.

 

 

 

Dit heeft ons zoo bevallen,

 

Wij doen 't nu 's morgens allen,

 

De haan is onze klok.

 

Maar 't spreekt, we gaan ook stiptjes

 

Des avonds met de kipjes

 

Altijd gelijk op stok.