Dapes inemptae of De Moufe-schans, dat is de soeticheyt des buyten-levens vergheselschapt met de boucken

(1621)–Petrus Hondius– rechtenstatus



[pagina 3]
Dedicatie. aen den Heer Iohan Serlippins,
Outburchmeester van Axel Neusen ende Biervliet. AL wat de lieden bassen, En keffen achter weegh, En hebbe ick niet te passen, Wanneer ick wel ter deegh My stelle in Godes handen: En met een vry ghemoet Ghewapent, haere tanden Vermorsele onder voet: Daer zijn gheen vaster meuren: Gheen stercker burcht en is, Om teghens nijt te deuren, Dan een oprecht Gewis: Dat vry van de ghebreken, Die yemant, t'zijnder spijt, Of om zijn lust te wreken, Onnoosel u verwyt: Doorwandelt landt en steden, Al even wel gherust, En even wel te vreden, Is van gheen quaet verwuft. Eerst Godt alleen de wraecke, Die eenmael t'zijner tijt Sal t'uwen voordeel maecken Eens anders haet en nijt. De gheen die soo gheneghen Hem tot den Heere draecht, Die heeft alreets ghecreghen Het gheen een ander jaecht:
[pagina 4]
Die can met goet behaghen De afgonst nyt en haet In lijdtsaemheyt verdraghen, Die ander overlaet. Die siet selfs eerst voor allen, Syn vyant voor zyn voet Verdwijnen en vervallen In zynen hooghen moet; Die al de blinde steken Ghegeven achter aff, Gaet aen hem selven wreken, En is zyn eygen straff. Met reden ick versmade Het heylich schijn ghelaet, Dat naer mijn eyghen schade Meer dan mijn vyant staet: Dewijl het t'aller stonde, Verberghende haer fenijn, Mijn vrint is met den monde, En vyant sonder schijn: Met reden oock verachte Het opgheblasen hert, Dat altijts staet ter wachte Tot yemants druck off smert. Ick hoope soo te leven, Ghelijck ick heb ghedaen, En niemant stoff te gheven Om my met hoon te laen. Hy sal zijn eyghen schande Selfs vinden eer hyt' weet, Die altijts achter lande Mijn eer heeft in de beet: En die de quade beffers Ghelyden in haer door, En achter rugghe keffers Oock gheven het gehoor;
[pagina 5]
Die sullen d'eerste wesen, Die als sy haeren haet Eens kennen, oock naer desen Meest van haer zyn vervaert: En sullen met de reste, Die op mijn trouw gewent (Al verre vry de beste) My en mijn herte kent, Haer oock tot my ghewennen; VVanneer sy oock mijn hert En my niet min en kennen Dan die my doet de smert: Mijn vrienden allegader Die schouwen alsoo seer Miin eyghen eer verrader, Als ick doen emmermeer; En zyn met my te vreden, En wenschen dach voor dach Al vele van miin seden, Het spiite wyen het mach. En die haer voor vyanden My draghen met ghemoe, Die sullen eer ten schande Gheraecken dan ick doe. Soo sal ick ondertussen, Dewijl sy haeren wil Naer haer gheliefte blussen, Gheduldich swijghen stil. Verwachten met verlanghen Naer een gheseghent ent, VVanneer sy op haer ganghen Oock sullen zijn bekent. De Heere sal my wreken, En ick hem vreesen sal, Soo altijts heeft ghebleken: Gheen menschen bitter gal
[pagina 6]
En sal mijn gal verwecken, Dan om met goet bescheet Sijn dwaesheyt te begecken: Om eenmael hem tot leet Te brenghen van de sonden, Die in zijn hooghen moet Met valscheyt zijn bevonden, Die hem dus woelen doet. Serlippins mijn beminde, Ghelijck voor desen stondt, Soo sult ghy my bevinden Oprecht tot in den grondt: En naer gheen schande of schade, En naer gheen bloot profijt Te vraghen vrouch of spade: De lieffde is d'ooghen quijt. Ick heb naer mijn vermeughen V drouffheyt affghesien: Men siet my oock verheughen In u gherust verblijen. Ghy hebt me van s'ghelijcken, Nu vele jaeren lanck, My doen u herte blijcken, Ick gheve u desen danck Voor al des werelts ooghen, Hier in dit cleyn tonneel, Die noyt en sal verdrooghen Ten deele off in t'gheheel: Mijn dichtsel macht begheven, En slijten metter tijt: Mijn danck sal blijven leven, Offschoon mijn dichtsel slijt Ontfanckt dees cleene gave, Die u wert voorghestelt, Die meest comt van u have, En van u eyghen velt.
[pagina 7]
K'en weet gheen beter kanse, Dan u te brijnghen gans Mijn heele Moufe schanse, In uwe Moufe schans. Sy isser uytghenomen, En haeren naeme draecht, Die van haer eerst ghecomen Oock naer haer oorspronck vraecht. In winterighe daghen, Wanneer ghy binnen hier Zijt naer u welbehaghen Gheseten by het vier, V leven te besteden In meer rust en ghemack, Dan in den tijt voorleden, Drooch onder t'warme dack. Sal u, met lust ghelesen, Mijn Moufe-schanse heel Van d'uwe connen wesen Een uytvercooren deel. Hier sult ghy voor u ooghen, V houve en al t'beslagh Van buyten connen dooghen, Al is het winterdagh. Sult sien u knechten wercken, En spitten in den hoff, Sijen wroeten uwe vercken In modder ende stoff. V milde boomen bloeyen, En met een schoon ghelaet Sien op den acker groeyen V vruchten en u saet. Hier sult ghy niet van wijen Betalen op den kerff: Van binden en van snijen V borghe ick wesen derff.
[pagina 8]
Hier wercken uwe peerden En knechten onder een: De ploughen in der eerden V eyghen acker reen; En vlitijch haer gheneeren Om al u werck te doen, En geenen deunt verteeren Om haeren buyck te voen. Hier hebt ghy niet te vreesen, Dat yemant van haer al De herbergh sal aenreesen, Daer niemant drijncken sal. Men werckt hier sonder heeten, En sonder kan te syen; Elck besich, sonder sweeten Can heel den dach ghelyen. Ghy die gheheel u leven Met yver ende lust Te lantwaert hebt begheven, En saecht noyt soo gherust V ougst in scheure leyen; Als u mijn Moufe-schans Met een seer groot vermeyen V ougst sal op doen thans: Maer oock soo moet ghy weten, Dat watmen melckt of dorst, De casse wert vergeten, Die naer den coopman dorst. V houve buyten stede, Die stelt u beurse plat Wat beter vry te vrede, Dan dese binnen stat Ghelijckse niet en connen Verteeren cost of loon, Soo werter niet ghewonnen Van dese mijne boon.
[pagina 9]
Noch can u in u leven Dees Moufe-schanse cleyn Wel meer profijten gheven Dan heel u buyten pleyn: Indien ghy met vermaecken Die wandelt door en door, En let op al de baecken Die u daer comen voor. En soo ick uwe sinnen VVel kan van langher hant, Ghy sult veel cruyden minnen Die daer zyn ingheplant: Ghy sult mijn confituren, Mijn warers uytghebrant, Mijn salven ende cruyden Behouden by der hant. Hoe sout ghy mijn soladen Die u soo t'sinne staen, Oock t'eender tijt versmaden? T'ghesoon en het ghebraen, En wil u niet aenprijsen: V huysvrouw milde en vroet, Hier met u eyghen spijsen Haer eyghen wille doet. Maer soo ghy opgheresen Van tafel, eens u oor Een wyle tijts laet wesen Om hoogh in mijn cantoor, Daer sal ick u van boven, Met vreucht en met verblyen, De steden en de hoven Doen door en door besyen: Om al haer nieuwe prachten, Haer nyt en hooghen moet Met reden te verachten, Die menich suchten doet:
[pagina 10]
Dewijl wy hier gheseten, Te midden op het landt, De smerten gaen affmeten Van haeren drouven standt. Die in de Steden swieren, En loopen onder een, Als troupen domme mieren, De groote bey en cleen: De groote gaet voor henen, De minder volcht hem naer, De minste gaet al stenen, En suchten allegaer. De een die vreest te vallen: De ander t'aller tijt Te blijven minst van allen: Elck is de lieffde quijt, De lieffde en trouw' met eenen, De Steden zijn vergalt, En gaen haer selffs vercleenen: D'een op den ander valt. Beherticht niet soo seere Als door eens anders val Hem selven te vermeeren. Hier ick u wysen sal Van verren dees trafijcke: Gheseten op het landt. Sult al dees wel bekiicken, En bliiven uyt den brandt. Daer sult ghy de nature Doorsoucken op en neer, En sal u elck een ure Ghediien tot nieuwe leer. De landen ende riicken, Gheclommen en ghedaelt, Die sult ghy daer bekiicken, Van nieuwen opghehaelt.
[pagina 11]
De straffe en seghen beyde, Sal in des hemels throon Met aendacht u gheleyden, Die elck gheeft zijnen loon. De nieuwe Iesuiten, Den afghegaen Templier, Ons Munstersche hypocrijten, Al t'samen comen hier Te voorschiin, om ter deghen Haer mantel, cap, bonnet Van ons te laten weghen. Op alles wert ghelet. Al wat den tiit voorleden Voor monsters heeft ghevoet; En wat den dach van heden By ons heeft uytghebroet. VVert alles oversleghen, Ghetoutst en ondersocht, En wert van aller weghen In t'schouspel hier ghebrocht. Hier sult ghy connen mercken Gheheel des weerelts loop, En heel den loop der kercken Gheworpen over hoop; Die wel men siet verspreyen Haer naeme wiit en breet, En heel de weerelts vleyen; Al doetse haer al het leet, En steelt met een de eere Die niemant en behoort, Dan onsen Godt en Heere, Met reden wel verstoort: Dewiil syn echte schapen, De weerelt door verstroyt, Van dorst en honger gapen, In wolven bocht gekoyt:
[pagina 12]
Aen canten ende houcken, Haer gheestelicken aes En sielen voetsel soucken: Dewyl de weerelt dwaes, Gheen sier begheert te ruymen (Hoe seer des Heeren woort Trompet) van haer costuymen. Noyt buyck naer schade hoort. Misschien oock salt u lusten, Te nemen u vermaeck Te wandlen langst de custen, Tot schortijngh van de vaeck: In schuyte of op de waghen, Te water of te lant De vrienden naer behaghen, Te leyden by der hant: Of soo't u lust te wesen In u devoty werck, Met bidden ende lesen Becommert en besmert, Stil in u sael gheloken, Versleghen in u hert, Dat voor den heer ghebroken Alleen vernedert wert: Ick sal u gaen besluyten, En stellen onverlet, Om uwen sucht te uyten Hier in mijn cabinet. Voorts soude ick wel vertellen Den in hout heel en gans, En hier voor ooghen stellen Van dees mijn Moufe-schans: Maer om vry uytte segghen De waerheyt, overmant Ven aerbeyt, moetse legghen Besyden uyt ter hant:
[pagina 13]
Om in mijn hant te houwen Mijn groot begonnen werck, En dach en nacht te trouwen, Ten dienste van de kerck: Ten dienste vanden lande, Nu overlanck versint, En tot der gener schande Die Oostenrijck bemint. Mijn pen is nu ter tijden Naer mijnen wensch ghesneen, Om trouwlick te belijden VVat by ons is gheleen, Al eermen heeft ghenomen De wapens in de hant, En is tot chrijch ghecomen In ons drouff Vaderlant. In dien my wert ghegeven Soo vele rust en tijt, Om mijn wensch te beleven Tot s'Paus en Spaignens spijt. Ick hebbe nu alreede Mijn eersten Sevenaer. Beworpen in het breede, Van voor tot achtet claer: Die in haer Seven boucken Den oorspronck in t'ghedicht Van d'oorloch op gaet soucken, En brenghen in het licht. De reste van de jaeren, Die sullen haere beurt Oock achter een bewaren, Soo my den tijt ghebeurt. Oock, bleve ick u veel quellen, Om van mijn houve heel Den in hout te vertellen, Ghy soute te lichte beel
[pagina 14]
Beramen, van te vooren Den heelen ouwen dans. Met aendacht uyttehooren, Van dees miin Moufe-schans: Misschien oock wel te vreden, Te bliiven vooren aen, En sout gheen tiit besteden Om haer eens door te gaen. En wilt niet eens bediincken, Goe vrient aen my gewent, Veel danck hebt my te schiincken, Voor dit miin cleyn present: V wert hier niet ghegheven, Dan van u eygen goet, V Moufe-schans verheven, Den miinen spreken doet. Selffs ben ick noch gehouwen Te bliiven in u schult, Daer heel mijn hoff gebouwen Met t'uwe wert ghevult: En dat ten langhen lesten Ghy in miin hoffken leest, Het gheen dat miinen besten Den uwen is gheweest.

Vorige Volgende

Dedicatie. aen den Heer Iohan Serlippins,

Outburchmeester van Axel Neusen ende Biervliet.

Dedicatie.
aen den Heer
Iohan Serlippins,