De spelen van Gijsbrecht van Hogendorp

Refereyn op 't blasoen

Ghy die 't Gesterde blaeu geleyt en om doet zweven.

Die ware Neptun hout den vochten toom in handt/ ²⁶
Die met een ooch geblick de vaste Aerd' doet beven/ ²⁷
Den teugel lost en strengt van AEools dul gesant.
Verheft ô God mijn Ziel/ verklaert mijn duf verstant/
Op dat ick eygen schrijf/ ô Vader/ 'trechte wesen ³⁰
Van 't heylich schynend' licht/ 'twelck heeft u Soon omrandt/
(O wonder ongemeen! mirakel uytgelesen)
Dat Thabors rotse steyl de sidd'ren/ en vol vresen ³³
D'Apostels maeckten zwack/ die bleeckich vielen neer/
Dat wan als donders galm; de stemme Gods riep: desen ³⁵
Is mijn wel-lieven Soon/ mijn wel-geval en eer/
Hoort hem, ô Menschen, 't is u Salichmaeckr' en Heer.

Den Vader wilden doen volkomentlijck verklaren

De heerlijckheyt sijns Soons het Aertrijck onbekent/
Elias lang te voor ten Hemel op-gevaren/

26 Die ware Neptun, die als de ware God der zee.

27 met een ooch geblick, met een blik Uwer oogen.

30 eygen schrijf, juist beschrijf.

33 de sidd'ren, deed sidderen.

35 Dat wan als donders galm, dat een klank als van den donder aannam.

[p. 3]

 

En Mozes synen Knecht omwolckt hy neerder sent;

 

Hy blinckende geglanst met kleding ongeschent/

 

Als 's Hemels Bruyd'gom schoon op 's Bruylofs zael getreden;

 

(O wonder! 't wonder selfs) D'Apost'len ongewent

45

Haer Meester zo te zien verheerelijckt in kleden/

 

Die suyselden verblint door Christi Goddelijckheden/

 

Want kenden noch niet recht de waerheyt van sijn leer:

 

Maer zalich die wel vast zijn delen van sijn leden/

 

Want dit's des Vaders stem tot 's Aertrijcx veyl bekeer: ⁴⁹

50

Hoort hem, ô Menschen 't is u Salichmakr' en Heer.

 

 

 

Gelijck een die te hooch ten Hemel is verheven/

 

Staet op een steyle klip/ oft toren spits gebout/ ⁵²

 

Nu zwymelt al verschrickt/ en kan sich zelven geven

 

Geen vastigheyt/ daer hy sijn voeten op betrout.

55

D'Apostelen even zo/ door 't Godd'lijck licht verstout/ ⁵⁵

 

Die wisten nau het geen sy deden ofte spraken:

 

Doch/ Petrus sprack: 't Is goet te zijn alhier; En sout ⁵⁷

 

Niet nodich zijn/ ô Heer/ drie hutten hier te maken:

 

Want warde al verdwaest/ dat onder d'Aertsche daken ⁵⁹

60

Dees eygen Knechten Gods nu wilden rusten weer:

 

Maer ô! die eenmael sal des Hemels vreuchden smaken

 

Door Christi milde jonst/ dien wenscht de Aerd' niet meer/ ⁶²

 

Want Christ, ô Menschen, is u Salichmakr' en Heer.

 

 

 

Den berch ons eygen toocht des Hemels hoge woning/ ⁶⁴

65

En Christus blincken schoon/ der vromer Bruylofts kleydt/

 

Der twe Propheten schijn/ der deugden rijcke loning/

 

Die Godt sijn knechten goet/ zo heerlijck heeft bereyt;

 

D'Apostels zwackheyt teer/ des vleesch verderventheyt:

 

Maer boven al dit toocht ons d'heerlijckheyt ons Heeren/ ⁶⁹

49 veyl bekeer, veilige bekeering.

52 toren spits gebout, een slank gebouwde toren.

55 verstout, overweldigd.

57 sout, zou het.

59 Want warde al dwaest, want het zou een dwaze verwarring zijn.

62 dien wenscht, hij wenscht.

64 eygen toocht, juist vertoont.

69 boven al dit toocht ons, bovenal toont ons dit.

[p. 4]

70

Gelijck als wan hy komt/ te rechten met bescheyt/ ⁷⁰

 

Daerom hy vreugdich oock vol Goddelijcker eeren

 

Aldaer Raepten geneucht, want hy naer Gods begeren

 

Sach 'tvoorbeelt van sijn macht en heerlijckheden teer. ⁷³

 

O over-wijs geheym! te diep om te gronderen: ⁷⁴

75

Mirakel aldergrootst! dat ons gebiet zo zeer

 

Hem t'horen, want hy is ons Salichmakr' en Heer.

 

Wy Rapen Genevcht.

70 wan, wanneer; te rechten, om recht te spreken.

73 Hij zag vooruit de macht en de zachtmoedige goddelijke heerlijkheid die hij bij het laatste gerecht zal bezitten.

74 geheym, orakel.