Oude Vlaemsche liederen

[p. 28]

God seine (zegene) die taverne.

Den voghelkens doet het so wee:
si hoppen (huppelen) in rijm en in snee,
wi, wi sitten waerm
den winter hier ten scherne (spot),
wi, wi sijn verblijt:
God seine die taverne!

Die voghelkens sijnder so stil,
gheen enich er singhen meer wil.
wi, wi singhen nu
wel van den soeten meien,
ons, ons herte sprinct
als of wi wilden reien.

Waer sal toch de lieve son sijn
met haren rootguldenen schijn?
wi, wi sien si hier
uut onse glasen blinken,
si, si gheest ons cracht
en lust so dic (dikwils) wi drinken.

Het wachterken hooch opten toorn,
het wachterken steect sinen hoorn.
ons, ons waernt (verwittigt) hi niet,
ons en is den tijt niet diere:
wi, wi drinken noch
en maken goede ciere.