Oude Vlaemsche liederen
(1852)–A.H. Hoffmann von Fallersleben–
Auteursrechtvrij
[pagina 16]
| |
Toch comt de lieve meientijt,
die alles wederom verblijt.
de voghelkens met soet gheschal,
die singhen over berch en dal,
en al de bloemkens waken op
en strecken uut haer arm en cop.
Ic was so jonc, een bloeijent rijs,
nu ben ic out, mijn hooft is grijs.
gheen lentelust int herte mijn,
voor mi salt altoos winter sijn.
den mei maect jonc het velt en wout,
en ic moet altoos bliven out.
|
|