Oude Vlaemsche liederen

Het cranselijn.

Doen (als) ik sach mijn minnekijn
onder goner linde,
boot si mi een cranselijn
groen van wedewinde (klimop).
groen is noch mijn cranselijn,
toch mijn lieve minnekijn,
hebben clapperstonghen
laetst van mi verdronghen.

Jonghe werelt, nu welaen,
wilt u gaen vermeien!
nu welaen, wilt spelen gaen,
dansen ende reien!
och, waer anderen blide sijn,
vindic niet dan druc en pijn;
die ic wilde groeten,
sal mi niet ghemoeten (ontmoeten).

[p. 8]

 

Waer is nu den soeten tijt,

 

daer ic was in hoghen (verheugd)?

 

alle vroude, al jolijt (lust)

 

is nu heen ghevloghen.

 

nu is al myn hopen cranc:

 

bi der wereld spel en sanc

 

moetic rouwe driven,

 

troostloos moetic bliven.