Horae Belgicae

CCIII.
¶ Een nyeu liedeken.

MArgrietken ghi zijt so huepsch en fier
ghi hebt twee bruyn oochskens die ie gerne aensie
Reyn vrouwelijck dier
Sout ghi niet willen scheyden eer lanck
Jnden crijch sal ick v leyden lief ist uwen danc
Al inden crijch daer wil ick sijn,
men schenct daer die vrowe lantsknechten den wijn
Reyn vrouwelijck fijn
al onder die blauwe landouwe voorwaer,
daer is gebrec van vrouwen lief had ic v daer
Maergrietken wout ghi met mi gaen
Jck sou v leyden ul voor Terwaen
Reyn vrouwelijck graen
daer sullen de lantsknechten neuen v staen
Si en sullen v tot gheender noot afgaen.
Al voor terwaen daer is groot noot
Men slaeter die vrome lansknechten doot
Cleyn ende groot
Te voeten oock te peerde gaet me
scoon lief rijt uwer verden en laet mi met vre
Margrietken ic waer so gerne bi dy
Jck bleue v dan mijn leuen bi
Begeerdes op mi
Soe sal ick ghetrouwelijc bi v staen
Wilt ghi mi nv noch nemmermeer nyet af gaen

[p. 315]

6.

Margrietken sprack met moede fier

 

Adieu ick wil vertrecken van hier.

 

Wt dit rosier.

 

Sa wil v god gheleyden voorwaer

 

Dat ghi van mi wilt scheyden lief dat valt mi swaer

7.

Maer die dit liedeken dichte

 

Sijn herteken truerde hem licht

 

Vry niet en swicht

 

Quae nijders honden hebben hem int gepijn

 

Daerom dat hi moet deruen dat vrouken fijn

8.

Maer die dit liedeken eerstmael sanck

 

Dat was een ruyter vander banck

 

Vry en vranck

 

Maergrietken en mach hem ghebueren niet

 

Daerom so lijt zijn herteken so groten verdriet