Horae Belgicae

CVI.
¶ Een nyeu liedeken.

IC quam mer gister auont,
also mi dochte
Daer moete mi een meysken, een meysken dat was fier
Jck boot haer goeden auont,
met woordekens sochte
Oft ic een vreken met haer mocht maken chier
Si seyde lief coemt schier,
en beyt niet lanck
Jc sal gaen boeten tvier,
coemt door die ganc

Op dat wi ons verblijen,

en laten al fantasien.

Ende melancolijen,

nv ende tot allen tijen

Jc quam met haesten spoede,
si sach al omme
Om ende om, al na die nijders quaet
Si sprac met snelle woorden,

[p. 161]

 

ic heet v willecome

 

si toonde mi daer een also fieren gelaet

 

Si seyde liefken gaet

 

ende weest bedect

 

Mijn herteken verfraeyt

 

bi dit bancket

 

Op dat wi ons verblijen. .

3.

Si hief op en si sanck,

 

met also soeten tale

 

Alsulcken voeysken en had ic nije ghehoort.

 

Haer stemmeken dat clanck,

 

ghelijcken dye nachtegale.

 

Met minne so worde mijn hertken so doorboort

 

Si seyde gaet ongestoort,

 

ick blijf v by

 

Ten worter niet gehoort,

 

doet v willeken. met mi

 

Op dat wi ons verblijen. .

4.

Jck lach te nacht bi haer,

 

wi waren alleyne

 

Gebruyckende daer ons beider sherten lust

 

Hi seyde lief weest gedachtich

 

die woordekens reyne

 

Die wi te samen in minnen hebben gheblust

 

Si seyde liefken rust,

 

in die armkens van mijn

 

Op dattet si ghesust,

 

voor die nijders fenijn

 

Op dat wi ons verblijen. .

5.

Daer laghen wi twee,

 

wi twee wi mosten scheyden

 

Het scheyden dat dede ons beyder herte verdriet

 

Haer oochskens op hem loeghen,

 

haer handekens die si spreyde

 

Jc bid v mijn alderliefste en segtet immers niet

 

Wi willen noch te samen,

 

al in dat riet

[p. 162]

 

Wi willen iolijt bedrijuen,

 

spijt al dees nijders diet

 

Op dat wi ons verblijen,

 

ende laten alle fantasien,

 

Ende melancolijen,

 

nv ende tot allen tijden