Horae Belgicae

[p. 159]

CV.
¶ Een nyeu liedeken.

JC had mijn sinnekens wtgheleyt
Aen een so schoonen beelde
Si hadde mi wat troosts toe geseyt.
Mijn herteken stont in weelde.
mer haren losen sin
Die had wat anders in
dat vernam ick in so corter stonde
Men payter so vele met eenen lachende monde
Jc plach te zijn haer alder liefste greyn
Mijn herteken hielt si bedwonghen
Mer lacen nv isser gecomen eyn
Die mi heeft wtghedrongen
Mer lacen ic arm man
Dat ic niet ghebeteren en can
Niet achtende dat icse beminne
This wonder dat ic niet en ontsinne
Al heeft si mi dus wtgherecht
Jck en sals te droeuer niet wesen
So waer ic wel van sinnen also slecht
Bedroefde ic mi in desen
Al heeft si mi begheuen
Een ander sal ic aencleuen
Al sonder druck oft thoren
Een verloren, ses ander vercoren
Hi is sot die hem ouer gheeft
met herte siele ende lijue
Dat hi so lange in raserie leeft
Ter eeren van eene wijue
Al lope ick na haer sot
met mi hout si haer spot.
Niet achtende al soude ic daer om steruen
Tsi liefde daermen vruecht moet deruen
Adieu mijn vruecht, adieu solaes
Adieu mijn lief blijft in eeren

[p. 160]

 

Al ben ick thuwaerts gheworden dwaes

 

Jck hope den tijt sal noch keeren

 

Al moetet aldus zijn

 

Dat ghi stroeyt v fenijn

 

Ten is gheen trouwe van trouwen

 

Het mochte v noch wel berouwen

6.

Nv rade ick allen amoreusen wel

 

Die venus chijs willen verpachten

 

Eer hem fortuyne brenghet int ghequel

 

dat zijs hem leeren wachten

 

Sulck is so schoon voor ooghen

 

Si can wel vrientschap tooghen

 

Al waer een werelt fijn van goude

 

Si en woude niet dat haer droomen soude