Horae Belgicae

LXXXV.
¶ Een oudt liedeken.

JCk quam tot eenen dansse
Daer menich ioncfrouken was
Ende daer vant icse alleyne
die seer bedroeuet was.
Jck boot haer vriendelike
Mijn groete si loondes mi.
Haer soete woorden beuielen mi
Mijn moerken is ghestoruen
Die mi ten besten riet.
Een ander hebbe ic verworuen
des lijdt mijn herteken verdriet
Si gauen mi eenen ouden man.
Al om dat goeykens wille.
Ginc ic dat houwelic an.
So coemt hi voor mijn bedde.
Al voor mijn beddeken staen.
Sijn coussen ende ooc zyn schoen.
Heeft hi al wt ghedaen.
Hi heeft so veel masselen aen zijn beyn.
Ende dan moet ic hem gaen verwermen
Den leelicken ouden man
Dan sidt hi aen den dissche
Hi heeft van als genoech.
Van wiltbraet ende ooc van vissche.
Veel meer dan hijs behoeft
Hi sidt en babbelt al waert een gans
Hi en heeft in alle sinen mont
Och niet meer dan eenen tant

[p. 129]

5.

Dit claghe ic v lieue ghespele

 

Och lieue ghespeelken goet

 

Dat ic myn ionge leuen.

 

Aldus verslieten moet.

 

Ende al met eenen ouden man

 

Dan moet icker bi te bedde gaen

 

Die genuechte noch vruecht en can

6.

Die oude man is ghestoruen

 

Den ouden en die is doot

 

Eenen ionghen heb ic verworuen

 

Hi geeft mi slaghen so groot

 

Dan dencke ic op den ouden man

 

Och vonde ick weder zijns ghelijck

 

Nemmermeer en scheyde icker van