Horae Belgicae

LXII.
¶ Een nyeu liedeken

HEt was een meysken vroech opghestaen
des morghens door den dou ghegaen
Om haer schoon lief te spreken
Met dien quam daer haer soete lief
Jc hebbe v van also goeder herten lief
Ja mocht ic bi v slapen
Dat meysken sprac met moede vry.
Men vinter knapen meer dan ghi,
Gheef mi v trouwe te pande
Hi trock een vingherlinck van zijn hant.
Hout daer schoon lief gheeft mi v hant
Mijn trouwe gheue ic v te pande
Si stack den vingherlinc aen haer hant
Si seyde lief reyst wten lande
Mer coemt noch tauont slapen
Ende dat verhoorde eens molenaers knecht
Hi nam die woordekens al op zijn recht.
die woorden wil ic verbeyden

[p. 93]

7.

Hi tooch aen een harnas blanck

 

Hi clopte so lijselijck aen den rinck

 

Hi worde daer in gelaten

8.

Tsnachts ontrent der middernacht

 

doen dat minnespel op zijn beste was

 

Haer lief quam cloppen al voor die dore

9.

Hi clopte so lijselic aen den rinck

 

Staet op schoon lief ende laet mi in

 

Mijn trouwe hebt ghi te pande

10.

Jc en stae niet op ic en laet niet in

 

Jc ligghe hier bi die alder liefste mijn

 

Gaet riden uwer straten

11.

Tsmorghens vroech alst was schoon dach

 

En si den molenaer wel besach

 

Si en was gheen maecht ghebleuen

12.

Dat meysken maecte so grooten misbaer.

 

Si wranck haer handen si tooch haer hayr

 

Heere god wien hebbe ic in ghelaten

13.

En weent niet meer mijn soete lief

 

daer en weten gheen knapen meer af

 

dan ghi ende ick alleyne

14.

Tsmorghens als die sonne op ghinc

 

Haer lief quam om sinen rinck

 

die liefde was hem vergangen

15.

Gheeft mi minen rinc met haesten snel.

 

Jc sie aen v bruyn oochskens wel

 

Ghi en zijt gheen maecht ghebleuen

16.

Ghi ionghe meyskens doch voor v siet.

 

En ghelooft die ionghe molenaers niet

 

Si souden v haest bedrieghen