Horae Belgicae

XVII.
¶ Een out liedeken.

COppelt aen een den nacht is lanck
Ey god danck.
Wel gheneren, druc ontberen
Ghelt verteren, en mach niet deren.
Dus moghen wi dansen vry ende vranck
ey god danck
Die heeren en doen ons gheen bedwanc
ey god danck
Gheen bedrachte, teghen beclachte
Hout voorwachte, het is bi nachte.
Mi dunct wi zijn in een ontfanck.
Ey god danck.
God loons hem die ons vordeel schanck.
ey god danck.
Wi zijn van Dixmuyden slecht ende ruyden
Loelicke luyden, swert van huyeden
Wi hebben ghesien den ommeganck
ey god danck.
Al zijn wi van fortuynen cranck
Ey god danck.
Wi sullen noch smoren, dats verloren
Vruecht oorboren, sonder toren
ende dat sal dueren ons leefdaghe lanck
ey god danck.
Een weerdinne vry ende vranck
ey god danck.
Dat is ons leuen sonder sneuen

[p. 24]

 

Die niet en hebben te geuen die maken screuen

 

Dat hout ons vrolijck anden dranck

 

ey god danck.

6.

Wi hebben gbedroncken root ende blanck

 

Ey god danck.

 

Brenghen halen, volle schalen

 

Thooft van malen, salt al betalen

 

Mijn daghe ic noyt beteren dranc en dranc

 

ey god danck.

7.

Noch weet ic een meijsken swanck

 

Ey god danck.

 

Veel sinnen vruecht in bringhen

 

Die heymelick minnen die gaen binnen

 

Al sijn si gesmoort si en gaen niet manck

 

ey god danck.

8.

Si moeten al hanghen inden hanck

 

Ey god danck. v

 

Die niet en singhen, oft niet en springhen

 

Haeft v gheringen, ick wilt y bringhen

 

Mi dunct ghi beyt mi veel te lanck

 

ey god danck.

9.

Och die dit liedeken eerstwerf sanc

 

ey god danck.

 

Het was een ghilde, si loopt int wilde

 

Twaer veel beter dat si haer anders hielde.

 

Mer die ioncheyt moet hebben haren ganc.

 

Ey god danck.