Horae Belgicae


¶ Nr. 114. Ic quam daer ic die meie vant staen mit........... 1.[regelnummer] Als wi daer in ons selven gaen, so vind wi niet dat mach bestaen, daer ons die werelt toe dwinghet, want si belooft ons lichtelijc langhe te leven op aerdenrijc ende wat ghenoecht in bringhet. Dus trects ons hert bedrieghentlijc, dat wi versumen onse tijt, hoe mooch wi des gheliden? 2.[regelnummer] Haer lof is schoon, maer niet dan droom, och lief ghesellen, neemt dit goom, wilt dit doorsien ende merken! waer sijn die menschen ons ghelijc? si ligghen laech al in den slijc al op dat hof der kerken. Dus trects ons hert cet.
[pagina 231]
3.[regelnummer] Laet ons waer nemen onse tijt, daer in te doen der sielen profijt, dat sal ons vroochden maken, malcander te minnen broederlijc, want tsamen moeten wi in den slijc, dat cond wi niet versaken. Dus trects ons hert cet. 4.[regelnummer] Laet ons minnen doochtsaemlijc ons evenmensch ons selfs ghelijc al sonder hat of niden, so worden wi van doochden rijc nu ende hiernae in hemelrijc, daer wi af ewich verbliden. Dus trects ons hert cet. 5.[regelnummer] Dit liedekijn dat is ghedicht tuschen Hoochsuren ende Utricht, dat schiede al op die waghen uut goeder minnen dat te sinnen, dat wi malcander mochten minnen, hat, nijt al wech te jaghen. Dus trects ons hert cet. A. 54. - Hs. 1, 7. trexs - 2, 5. leggen - 4, 6. of (af).