Horae Belgicae


¶ Nr. 97. Ic sach een suverlike deerne, een wonderlike schone maecht ter hoochster...... 1.[regelnummer] Die alresoetste Jesus, die alreliefste heer, die mint die reine maechden, die maechden also seer. ende hi sach van den hemel uut, hoe dat si was ghedaen, sijn lief, sijns herten bruut.
[pagina 194]
2.[regelnummer] Hi seide: verblijt u maghet, verweende rose root, om u heb ic gheleden den alrebittersten doot, ende ghi sijt varwen bleic, heeft u die viant arch ghedaen? voorwaer dat is mi leit. - 3.[regelnummer] Ten heeft mi ooc gheen wonder, al bin ic van varwen bleic, want mi wert alle daghe der varwen af gheleit. ende tis al om dijn minne, lief, ende die mijn hert vercoren heeft, en can ic ghecrighen niet. - 4.[regelnummer] Heer Jesus keerd hem omme recht of hi woude gaen. hi liet die droefde siele al op haer selven staen. ende si bedreef so groot misbaer, ende die haer herte vercoren heeft die lietse alleine staen. 5.[regelnummer] Die tranen die si weende die deden heer Jesus wee. hi trooste die siel van binnen, hi sprac: nu en weent niet mee ende ic sel u maken blij hier boven in den hemel al in mijns vaders rijc! 6.[regelnummer] Hi namse al in der minnen, hi setse al in sijn cruus. hi voerdse also hoghe al in der minnen huus, ende si dreef so groot jolijt. te voren was si droevich, nu is si seer verblijt. A. 80. - Hs. 1, 5. neer (uut.)